مستقید. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استقادة. آنکه زمام اختیار به دست دیگری دهد. ( از منتهی الارب ). مطیع و فرمانبردار و رام. ( ناظم الاطباء ). || کشنده را کشتن فرمودن خواهنده از حاکم. ( از منتهی الارب ). رجوع به استقادة شود.
