مستظهر عباسی

دانشنامه آزاد فارسی

مُستظهِر عباسی (۴۷۰ـ۵۱۲ق)
(ابوالعباس احمد معروف به المستظهِر بالله) بیست وهشتمین خلیفۀ عباسی (حک: ۴۸۷ـ۵۱۲ق). پسر مقتدی عباسی بود که بعد از فوت پدرش (۱۵ محرم ۴۸۷ق) با کمک عمیدالدوله بن جُهَیر، وزیر مقتدی، که از برکیارق و عزالملک، پسر نظام الملک و بعضی اشراف و علمای بغداد از جمله غزالی برای وی بیعت گرفته بود به حکومت رسید. دوران خلافت مستظهر، مصادف با جنگ های سلطان محمد و برکیارق سلجوقی و نیز فرزندان این حاکمان بر سر قدرت و تسلط بر بغداد بود. در طی این جنگ ها که از ۴۹۳ق تا ۵۱۱ق به کرات روی داد، هربار یکی از طرفین جنگ پس از پیروزی بر بغداد دست می یافت و نام او به دستور خلیفه در خطبه خوانده می شد. از حوادث مهم دیگری که در دوران مستظهر به وقوع پیوست، حملۀ صلیبیون به بلاد اسلام و تصرف بیت المقدس و کشتار مردم آن جا در مسجدالاقصی بود (۴۹۲ق). مستظهر را خلیفه ای نیکوسیرت، ملایم و دانشمند معرفی کرده اند که به واقع خلافت معنوی داشت و خلافت واقعی در دست حاکمان سلجوقی بود. وی حامی شاعران و عالمان بود به طوری که غزالی کتاب المستظهری (یا فی فضائح الباطنیه و فضائل المستظهریه) را به نام او نگاشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس