مسترید. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استرادة. چراکننده. || کسی که نسبت به امر و فرمان خداوند نرمش داشته باشد. || مطیع و منقاد. ( اقرب الموارد ) : مادر و برادران رکن الدین در آن یک سال که او بعد از پدر متملک بود وقتی که ازاو برنجیدندی و مسترید بودندی حوالت قتل پدر به وی کردندی. ( جهانگشای جوینی ). و رجوع به استرادة شود.
