مستحب منجز

[ویکی فقه] مستحب غیر متوقف بر امر غیر مقدور و قابل امتثال بالفعل است.
مستحب منجّز، مقابل مستحب معلّق بوده و به مستحبی گفته می شود که وجود آن بر امر غیر مقدوری متوقف نیست؛ به بیان دیگر، مستحب منجز، آن است که استحباب و مستحب، هر دو، بالفعل، منجز و حتمی بوده و حالت انتظاری نداشته باشد، مانند: نمازهای مستحبی.