مستبری ٔ. [ م ُ ت َ رِءْ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استبراء. برأت خواهنده از گناه یا از دین و وام. || آنکه طلب عمق و نهایت چیزی را کند تا آن را دریابد و قطع شبهه از او کند. || ترک جماع کننده تا حائض شدن زن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || پاک کننده مجری از بول. ( منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد ). و رجوع به استبراء شود.
