مستباح

لغت نامه دهخدا

مستباح. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استباحة. مستأصل و ریشه کن شده. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به استباحة شود.

فرهنگ فارسی

ریشه کن شده

پیشنهاد کاربران

بپرس