مستب. [ م ُ ت َب ب ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استباب. ناسزاگو. هر یک از دو طرف که به یکدیگر ناسزا گویند. در حدیث است : المستبان شیطانان. ( اقرب الموارد ). رجوع به استباب شود.
