مستأکله

لغت نامه دهخدا

( مستأکلة ) مستأکلة. [ م ُ ت َءْ ک ِ ل َ ]( ع ص ، اِ ) مستأکله. کسانی که مال ضعیفان و یتیمان را بگیرند و با آن زندگی کنند. ( اقرب الموارد ). ظالمان و ستمگران و خورندگان مال مردم. ( ناظم الاطباء ).
مستأکله. [ م ُ ت َءْ ک ِ ل َ / ل ِ ] ( ع ص ، اِ ) مستأکلة. آنکه از خوردن مال یتیمان و ضعیفان زندگی کند. مفت خوران. مال مردم خوران : طغرل و ینالیان میگفتند که ری و جبال و گرگان پیش ماست و مشتی مستأکله دیلم و کردند. ( تاریخ بیهقی ص 582 ). رسوم جابره برانداخت و اطماع مستأکله از ضعفا و رعیت کوتاه گردانید. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 62 ). او در اکتساب خیرات.... و رفع رسوم جایره و سد اطماع مستأکله و احسان بر کافه خلق... بیفزود. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 315 ). به ولایت بدعتها احداث فرمود و مال ولایت به دست مستأکله بازداد. ( تاریخ طبرستان ). اطماع مستأکله وتصرفات باطله از آن منقطع گردانید. ( المعجم ص 16 ). و هیچ آفریده را مجال نماند که بی حساب انگشت فرا آب زند و اطماع مستأکله برنده شد. ( جهانگشای جوینی ). چنانکه هر سال مبلغ ده هزار دینار محصول و مستغلات و موقوفات بوده و اکنون آن را بکلی مستأکله ربوده. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 142 ). و رجوع به مستأکلة شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - مونث مستاکل . ۲ - ( اسم ) کسانی که اموال ضعفا را غصب کنند: و اطماع مستاکله و تصرفات باطله را از آن متنقطع گردانید. ) ) ۳ - ظالمان سمگران : و طغرل وینالیان میگفتند که ری و جبال و گرگان پیش ماست و مشتی مستاکله و دیلم و کردند...

فرهنگ عمید

کسانی که مال مردم را تصرف می کنند، مفت خوران.

پیشنهاد کاربران

بپرس