مستأکل. [ م ُ ت َءْ ک ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استیکال. آنکه چیزی را برای خوردن می گیرد. ( ناظم الاطباء ). || گیرنده مال ضعفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به استئکال و استیکال شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- خواهند. اکله ( لقم. طعام ) ازکسی . ۲ - گیرند. مال ضعیفان .
