مستأمی.[ م ُ ت َءْ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استئماء. کنیزک گیرنده. ( منتهی الارب ). آنکه کسی را به کنیزی گیرد. ( اقرب الموارد ). و رجوع به استئماء و استیماء شود.
