مستأسر. [ م ُ ت َءْ س ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استیسار. || گردن نهنده برای اسیر شدن. ( منتهی الارب ). || به اسیری گیرنده کسی را. ( اقرب الموارد ). و رجوع به استئسار و استیسار شود. مستأسر. [ م ُ ت َءْ س َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استئسار. به اسیری گرفته شده. اسیرشده. ( اقرب الموارد ). رجوع به استئسار و استیسار شود.
