( مستأرضة ) مستأرضة. [ م ُ ت َءْ رِ ض َ ] ( ع ص ) مؤنث مستأرض که نعت فاعلی است از مصدر استیراض : ودیة مستأرضه ؛ نهال خرما که نو بر زمین رسته باشد. ( منتهی الارب ). || قرحه ریمناک شده و فاسد گشته. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || زمین پاکیزه شده خوش آیند در چشم. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مستأرض و استیراض شود.
