مستأرب
لغت نامه دهخدا
مستأرب. [ م ُ ت َءْ رَ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استیراب. مدیون. ( اقرب الموارد ). قرضدار و وامدار و مدیون شونده. ( منتهی الارب ). و رجوع به استئراب و استیراب شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید