مستأدی
لغت نامه دهخدا
مستأدی. [ م ُ ت َءْ دا ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استیداء. آنکه مال وی را مصادره کرده و گرفته باشند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به استئداء و استیداء شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید