مستأجز. [ م ُ ت َءْ ج ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استیجاز. بر وساده خم شونده و بر بالش تکیه نکننده. ( منتهی الارب ). کسی که بر بالش خم شود و بر آن تکیه نکند، و گویند کسی که از وساده دور شود. ( اقرب الموارد ). رجوع به استئجاز و استیجاز شود.
