مستاف

لغت نامه دهخدا

مستاف. [ م ُ ] ( ع ص ، اِ ) نعت مفعولی و اسم مکان و زمان از استیاف. رجوع به استیاف شود. || جای بوئیدن و بینی. ( منتهی الارب ). موضع اشتمام. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

جای بوئیدن و بینی

پیشنهاد کاربران

بپرس