مستأثر

پروردگارا ! من می دانم تو برای امیدواران در جایگاه اجابت هستی وکسی که مَلحوف است و رنج دیده و داغ دیده و آفت زده و آسیب دیده و مانند آن است، مُتَلهِّف است و غمگین، تو می توانی مشکل او را حلّ کنی . اغاثه کنی، نیازهای او را برطرف بکنی. و اگر کسی تأثّرش را و افسوس اش را و غم و اندوه اش را به جود و کَرم و رضا و قضای تو واگذار کند، عِوض منع بخیلان را دریافت می کند. عدّه ای دارند و عطا نمی کنند. بُخل می ورزند. عِوض بُخل آنها، جُود و کَرم تو جبران می کند.
وَ مَندُوحَهً عَمّا فِی أیدِی المُسْتَأثِرین.
بعضی اهل ایثار نیستند، اهل اِستئْثارند. نه تنها دیگران را بر خود مقدّم نمی دارند، بلکه می کوشند خود را بر دیگران مقدّم بدارند. در دستگاه ثروت اندوزان جز تنگ نظری و تنگنائی چیز دیگر نیست. و امّا در دستگاه جُود و کَرم تو مَندوح است، سِعه است، گشایش است. یعنی اگر تنگنای تنگ نظران جا برای رفتن نیازمندان نمی گذارد، وسعت رحمت تو جا برای محتاجان تأمین می کند. ( از شرح دعای ابوحمزه ثمالی جوادی آملی )