( مستآس ) مستآس. [ م ُت َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استئاسة. || آنکه از وی عطا خواهند. || آنکه طلب صحبت وی کنند. ( منتهی الارب ). و رجوع به استئاسة شود.
