آنکه سنت با جماعت ترک کرد
در چنین مسبع ز خون خویش خورد.
مولوی.
و رجوع به مسبعة شود.مسبع. [ م َ ب َ ] ( ع ق ) هفت هفت. هفتاهفتا: جاء القوم سباع و مسبع؛ هفتا هفتا آمدند. ( ناظم الاطباء ).
مسبع. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر اسباع. رجوع به اسباع شود.
مسبع. [ م ُ ب َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر اسباع. بر سر خود گذاشته. پسرخوانده. فرزند بحرام. || آنکه مادرش مرده پس شیر غیر مادر خود خورده باشد. || آنکه هفت پشت یا چهار پشت در عبودیت باشد. || آنکه از صحبت ددان دوری گرفته باشد. || آن که بر هفت ماه زاده شده باشد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || بچه ای که آن را به دایه سپرده باشند.
مسبع. [ م ُ س َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تسبیع. رجوع به تسبیع شود.
مسبع. [ م ُ س َب ْ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) نعت مفعولی از مصدر تسبیع. رجوع به تسبیع شود. || هفت بخش کرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ). به هفت بخش کرده. هفت شده. || چیزی که هفت پهلو داشته باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). نزد مهندسان سطحی را نامند که هفت ضلع متساوی آن را احاطه کرده باشد، و اگر ضلعها متساوی باشند آن را به اسم عام ، که ذوسبعة اضلاع است می نامند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). هفت کرانه. هفت گوش. هفت ضلع. || نزد اهل تکسیر وفقی را گویند که مشتمل باشد بر چهل و نه مربع کوچک و آن را مربع هفت در هفت یاوفق سُباعی نامند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). || نوعی از شعر که هر بند او هفت مصرع داشته باشد.( غیاث ) ( آنندراج ). نزد شعرا قسمی از مسمط است. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). || در عروض ، آن است که بر هفت جزء نهاده شده است. ( ازذیل اقرب الموارد ).