مساوقت وحدت با وجود

[ویکی فقه] هر موجودی از جهت موجود بودنش، واحد است. حتی کثرتی هم که در خارج تحقق دارد، از آن جهت که موجود است دارای یک کثرت است و واحد می باشد و هر واحدی هم یا وجود عینی دارد، یا لااقل وجود ذهنی دارد، پس وحدت و وجود با یکدیگر تلازم دارند. و در صدق بر اشیاء، متساوی هستند. علاوه بر این، این دو مفهوم از حیث قوت و ضعف هم با یکدیگر موافق هستند؛ یعنی هر چه وجود چیزی قوی تر باشد وحدت آن نیز اتم خواهد بود.
شیخ الرئیس ، به صورت گذرا به این بحث اشاره کرده است، ولی فخر رازی ، خواجه نصیر الدین ، علامه حلی به صورت مستقل و مجزا به این بحث پرداخته اند و از این زمان، به صورت یک بحث مستقل فلسفی در اکثر کتابهای فلسفی مورد بحث و جرح و تعدیل قرار گرفته است. عده ای این قاعده را قبول ندارند و نقض هائی بر آن وارد می کنند ولی مشهور فلاسفه ، این نظریه را قبول کرده و به اشکالات آن جواب داده اند.
ایرادات وارد شده به قاعده مذکور
۱. ↑ کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، طوسی، نصیرالدین محمد، ص۱۴۸، قم، نشر اسلامی، هفتم، ۱۴۱۷ ق، تعلیقه آیة الله حسن زاده.۲. ↑ ترجمه و شرح نهایة الحکمه، شیروانی، علی، ج۱، ص۴۴۳، قم، نشر الزهرا، دوم، ۱۳۷۴ ش.۳. ↑ حکمت متعالیه فی الاسفار الاربعه، صدرالدین شیرازی، محمد، ج۲، ص۸۲، بیروت، داراحیاء التراث العربی، سوم، ۱۹۸۱ م.
...