مسالک المحسنین

دانشنامه آزاد فارسی

مَسالِکُ الْمُحْسِنین
سفرنامه ای خیالی به فارسی از میرزا عبدالرحیم طالبوف تبریزی (۱۲۵۰ ۱۳۲۹ق). این کتاب که به تقلید از آخرین روز حکیم تألیف سِر هامفری دیوی (۱۷۷۸ـ۱۸۲۹) نوشته شده ، مسافرت گروهی از جوانان ایرانی را برای مقاصد علمی به قلۀ کوه دماوند شرح می دهد. این هیئت به ریاست محسن بن عبدالله ، متشکل از دو نفر مهندس (مصطفی و حسین )، یک نفر پزشک (احمد) و یک نفر معلم شیمی (محمد)، از ادارۀ جغرافیایی موهوم مظفری ، مأمور می شوند که طی ۲ ـ ۳ ماه و با پای پیاده و بدون همراه و چهارپا، تا قله دماوند بالارفته و معدن یخ سمت شمال آن را ملاحظه کرده ، ارتفاع قله را اندازه بگیرند و سایر اطلاعات را به همراه نقشه راه خود به اداره تقدیم کنند. این مسافرت اکتشافی ، بهانه و دستاویزی است که مؤلف بتواند درخلال آن ، مسائل مختلف اخلاقی و اجتماعی و آموزشی را طرح و اطلاعات خود را در هر مورد به صورت بحث و مناظره در میان دوستان هم سفر یا کسانی که در بین راه با آن ها برخورد می کنند، بیان کند و از این حیث به کتاب احمد شبیه است . این اثر گرچه نثری ساده دارد، عاری از لغات ترکی و تسامحات انشایی نیست. تلاش برای ساختن معادل های فارسی برای لغات علمی از نکات درخور توجه در نثر این کتاب است. مسالک المحسنین ، از نظر انشا و زیبایی اسلوب ، بهترین تألیف طالبوف است . این کتاب بار نخست در ۱۳۲۳ق در قاهره به چاپ رسید.

پیشنهاد کاربران

بپرس