مساله

سوال ایرانیست و مساله / مسئولیت / مسئول از آن ساخته شدند چرا که
در زبان مازندرانی به پیشانی میگوییم سوال => به هر آنچه که پیش ( جلو ) آمده باشد ( به فکر و ذهن رسیده باشد که همان پیشامدن است ) سوال گفته میشود و بابت همه این اتفاق ها و پیشامد ها میگوییم مساله ( اتفاق یا پیشامد ) . . .
... [مشاهده متن کامل]

مبحث، بحث

این واژه همخانواده سوال است و واژه سوال هم ایرانی است :
واژه سوال savāl ( sav=دانش - فهم - حل آل=پسوند ویژگی مانند چنگال ) به معنای فهم آور حل کننده داناگر ساخته شده از sav همخانواده با لغت اوستایی ساویز s�viz به معنای آموزگار و لغت saveir در زبانهای آنگلو - نورمن که معنای آن دانش knowledge است. همتای سوال در زبان پهلوی لغت ازدی ( azd=دانش - اطلاع ی=پسوند نسبت ) است که نشان میدهد در زبانهای آریایی از واژگان دانش فهم اطلاع در ساختن معنای سوال فایده برده اند. ازینرو لغت ایرانی سوال savāl که آنرا در تاجیکستان با همین لپز ( لفظ ) میخوانند رپتی ( ربطی ) ندارد به لغت اکدی - بابلی سوال soāl ( در اصل شئالوša’ālu *=حسابرسی - بازخواست - محاکمه ) همتای لغت اوستایی فرس که امروزه ایندو لغت دچار دگرگونی کاربری شده و در معنای پرسش ( =کاواژ ) به کار میروند.
... [مشاهده متن کامل]

به مجموع سوالات مساله میگویند

موضوع علم: هسته ی دانش.
مسأله علم: پرسمان دانش.
مبدء علم: بنیاد دانش.

چالش، جُستار، پُرسمان ( یاد شده در بالا ) ، نکته، دردِ سر، . . .
واژه ی از ریشه عربی �مساله� که شوربختانه کاربرد گسترده ای نیز در زبان پارسی یافته و به آرش های گوناگونی بکار گرفته شده، یکی از آشوب برانگیزترین واژه هاست؛ من تنها چند نمونه از برابرهای آن را یادآور شدم؛ ولی بیگمان باز هم هست

مشکل، دردسر

خواسته

گرهین