سفر هوایی نوعی از سفر است که با وسایل نقلیه مانند هلیکوپتر، بالن های هوای داغ، بالن، گلایدر، کایت، چتربازی، هواپیما، جت، یا هر چیز دیگری که بتواند پرواز کند، انجام می شود. [ ۱] استفاده از سفرهای هوایی طی دهه های اخیر بسیار افزایش یافته است - آمار این سفرها در سراسر جهان بین اواسط دهه ۱۹۸۰ تا سال ۲۰۰۰ دو برابر شده است. [ ۲]
سفرهای هوایی را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: پرواز داخلی و پرواز بین المللی. پروازها از یک نقطه به نقطه دیگر در یک کشور پرواز داخلی نامیده می شوند. پروازها از یک نقطه در یک کشور به نقطه ای از کشور دیگر به عنوان پروازهای بین المللی شناخته می شوند. مسافران می توانند از پروازهای داخلی یا بین المللی در سفرهای خصوصی یا عمومی استفاده کنند.
کلاس مسافرت در هواپیما معمولاً به دو، سه یا چهار کلاس تقسیم می شود. پروازهای داخلی ایالات متحده معمولاً دارای دو کلاس است: کلاس اقتصادی و کلاس اول داخلی که هر دو در یک کابینِ تقسیم شده انجام می شود. پروازهای بین المللی ممکن است تا چهار کلاس داشته باشد: کلاس اقتصادی٬ اقتصادی ممتاز٬ کلاس تجاری یا کلاس باشگاه و کلاس اول.
بیشتر سفرهای هوایی از یک فرودگاه تجاری شروع می شود و در فرودگاه تجاری دیگر پایان می یابد. مراحل معمول سفر هواهیی عبارت است از چک این، بازرسی مرزی؛ بازرسی های امنیتی فرودگاه و چک مسافر قبل از ورود به گیت؛ جا به جایی؛ پرواز و برداشتن چمدان و در مورد پروازهای بین المللی٬ کنترل مرزی دیگری در کشور میزبان مرز.
در سفرهای طولانی تر، سفر هوایی ممکن است از چند پرواز با توقف همراه باشد. تعداد لی اورها اغلب به تعداد فرودگاه های توپی که طی مسیر سفر می شود بستگی دارد.
خطوط هوایی برای انجام پروازهای بین فرودگاهی به مدل نقطه به نقطه یا مدل پره و توپی متکی هستند. مدل نقطه به نقطه، که اغلب توسط حامل های کم هزینه مانند Southwest مورد استفاده قرار می گیرد، [ ۳] به برنامه ریزی پروازهای مستقیم بین فرودگاه های مقصد متکی است. مدل پره و توپی که توسط حاملانی مانند آمریکن[ ۴] و دلتا مورد استفاده قرار می گیرد، [ ۵] به برنامه ریزی پروازها از طریق فرودگاه های هوایی و از هاب فرودگاهی متکی است. مدل پره و توپی به خطوط هوایی اجازه می دهد تا مقصدهای بیشتری را به یکدیگر متصل کرده و مسیرهای مکرر را ارائه دهند، در حالی که سیستم نقطه به نقطه به خطوط هوایی اجازه می دهد تا از خطوط هوایی جلوگیری کنند و از کارایی بیشتری برخوردار باشند. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسفرهای هوایی را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: پرواز داخلی و پرواز بین المللی. پروازها از یک نقطه به نقطه دیگر در یک کشور پرواز داخلی نامیده می شوند. پروازها از یک نقطه در یک کشور به نقطه ای از کشور دیگر به عنوان پروازهای بین المللی شناخته می شوند. مسافران می توانند از پروازهای داخلی یا بین المللی در سفرهای خصوصی یا عمومی استفاده کنند.
کلاس مسافرت در هواپیما معمولاً به دو، سه یا چهار کلاس تقسیم می شود. پروازهای داخلی ایالات متحده معمولاً دارای دو کلاس است: کلاس اقتصادی و کلاس اول داخلی که هر دو در یک کابینِ تقسیم شده انجام می شود. پروازهای بین المللی ممکن است تا چهار کلاس داشته باشد: کلاس اقتصادی٬ اقتصادی ممتاز٬ کلاس تجاری یا کلاس باشگاه و کلاس اول.
بیشتر سفرهای هوایی از یک فرودگاه تجاری شروع می شود و در فرودگاه تجاری دیگر پایان می یابد. مراحل معمول سفر هواهیی عبارت است از چک این، بازرسی مرزی؛ بازرسی های امنیتی فرودگاه و چک مسافر قبل از ورود به گیت؛ جا به جایی؛ پرواز و برداشتن چمدان و در مورد پروازهای بین المللی٬ کنترل مرزی دیگری در کشور میزبان مرز.
در سفرهای طولانی تر، سفر هوایی ممکن است از چند پرواز با توقف همراه باشد. تعداد لی اورها اغلب به تعداد فرودگاه های توپی که طی مسیر سفر می شود بستگی دارد.
خطوط هوایی برای انجام پروازهای بین فرودگاهی به مدل نقطه به نقطه یا مدل پره و توپی متکی هستند. مدل نقطه به نقطه، که اغلب توسط حامل های کم هزینه مانند Southwest مورد استفاده قرار می گیرد، [ ۳] به برنامه ریزی پروازهای مستقیم بین فرودگاه های مقصد متکی است. مدل پره و توپی که توسط حاملانی مانند آمریکن[ ۴] و دلتا مورد استفاده قرار می گیرد، [ ۵] به برنامه ریزی پروازها از طریق فرودگاه های هوایی و از هاب فرودگاهی متکی است. مدل پره و توپی به خطوط هوایی اجازه می دهد تا مقصدهای بیشتری را به یکدیگر متصل کرده و مسیرهای مکرر را ارائه دهند، در حالی که سیستم نقطه به نقطه به خطوط هوایی اجازه می دهد تا از خطوط هوایی جلوگیری کنند و از کارایی بیشتری برخوردار باشند. [ ۶]
wiki: مسافرت هوایی