کنایه ای است از زندگی دنیوی که همه ما در آن مسافر هستیم و باید خود را برای دنیای بزرگتر آماده کنیم. در اینجا دنیا به قطار بزرگی تشبیه شده است و مردم به عنوان مسافر زندگی سوار آن شده اند و بعد از مرگ هم از آن پیاده می شوند و تازه متولدین جایگزین شده و به زندگی در این قطار ادامه می دهند.
