مسابقهٔ امدادی نوعی رقابت ورزشی است که در آن اعضای یک تیم هر کدام بخشی از مسیر را طی می کنند. مسابقات امدادی در ورزش های مختلفی از جمله دو، شنا، اسکی، اسکیت، بایاتلون و جهت یابی برگزار می شود.
در بیشتر مسابقات امدادی یک چوب امدادی در دست ورزشکاران است که پس از پایان نوبت خود آن چوب را به هم تیمی خود انتقال می دهند. در مسابقات المپیک چندین نوع مسابقه امدادی برگزار می شود. در دو و میدانی دوهای ۴ در ۱۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ متر امدادی و در شنا رشته های ۴ در ۱۰۰ متر آزاد و ۴ در ۱۰۰ متر مختلط در برنامه مسابقات المپیک تابستانی قرار دارند.
در دو و میدانی دوهای امدادی زیادی وجود دارد اما دو نوع دو امدادی استاندارد که در برنامه مسابقات قهرمانی جهان و المپیک قرار دارد دوهای ۴ در ۱۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ متر امدادی هستند. به طور سنتی دو ۴ در ۴۰۰ متر آخرین مسابقه تورنمنت های دو و میدانی است که بر روی پیست برگزار می شود و بسیار مورد توجه تماشاگران قرار می گیرد. تعیین دقیق رکورد هر ورزشکار در دو امدادی بسیار مشکل است. چون دونده ها بعد از استارت زدن چوب امدادی را می گیرند و ممکن است مسافتی که طی می کنند دقیقاً ۱۰۰ متر یا ۴۰۰ متر نباشد. در مسابقات ۴ در ۱۰۰ متر تمام تیم در یک خط دو خود را آغاز کرده و به پایان می رسانند. اما در ۴ در ۴۰۰ متر فقط ۵۰۰ متر اول مسیر در خط های ابتدایی طی می شود و سپس دونده ها اجازه دارند تا به خط یک ( کنار پیست ) بیایند.
• دو و میدانی
• ورزش های تیمی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر بیشتر مسابقات امدادی یک چوب امدادی در دست ورزشکاران است که پس از پایان نوبت خود آن چوب را به هم تیمی خود انتقال می دهند. در مسابقات المپیک چندین نوع مسابقه امدادی برگزار می شود. در دو و میدانی دوهای ۴ در ۱۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ متر امدادی و در شنا رشته های ۴ در ۱۰۰ متر آزاد و ۴ در ۱۰۰ متر مختلط در برنامه مسابقات المپیک تابستانی قرار دارند.
در دو و میدانی دوهای امدادی زیادی وجود دارد اما دو نوع دو امدادی استاندارد که در برنامه مسابقات قهرمانی جهان و المپیک قرار دارد دوهای ۴ در ۱۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ متر امدادی هستند. به طور سنتی دو ۴ در ۴۰۰ متر آخرین مسابقه تورنمنت های دو و میدانی است که بر روی پیست برگزار می شود و بسیار مورد توجه تماشاگران قرار می گیرد. تعیین دقیق رکورد هر ورزشکار در دو امدادی بسیار مشکل است. چون دونده ها بعد از استارت زدن چوب امدادی را می گیرند و ممکن است مسافتی که طی می کنند دقیقاً ۱۰۰ متر یا ۴۰۰ متر نباشد. در مسابقات ۴ در ۱۰۰ متر تمام تیم در یک خط دو خود را آغاز کرده و به پایان می رسانند. اما در ۴ در ۴۰۰ متر فقط ۵۰۰ متر اول مسیر در خط های ابتدایی طی می شود و سپس دونده ها اجازه دارند تا به خط یک ( کنار پیست ) بیایند.
• دو و میدانی
• ورزش های تیمی
wiki: مسابقه امدادی