مسابقت
لغت نامه دهخدا
- مسابقت کردن ؛ سبقت گرفتن. پیشدستی کردن : دیگران... با یکدیگر پیشدستی و مسابقت می کردند. ( کلیله ودمنه ).
مسابقة. [ م ُ ب َ ق َ ] ( ع مص ) مسابقه. سباق. با کسی پیش گرفتن در دویدن یا در تاختن و نبرد کردن در آن. ( منتهی الارب ). پیشی گرفتن بر کسی در سباق. ( اقرب الموارد ). با کسی پیشی گرفتن در دویدن یا در تاختن. ( المصادرزوزنی ) ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ). پیشی گرفتن با کسی در دویدن و تاختن و با یکدیگر تیر انداختن. ( مجمل اللغة ). پیشی جستن بر یکدیگر. مناهزة. همرانی. اسبدوانی. راجع به مسابقه و اسبدوانی در اسلام و تاریخچه ٔآن ، رجوع به تاریخ تمدن جرجی زیدان ج 5 ص 157 شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید