مسابقات قهرمانی فوتبال جهان ۱۸۸۸ یک مسابقه فوتبال دوستانه بود که در کراس هیل ( امروزه بخشی از گلاسکو ) اسکاتلند، در ۳۰ اردیبهشت ۱۲۶۷ بین برندگان جام اسکاتلند، رنتون، و جام حذفی انگلیس، وست برومویچ آلبیون برگزار شد. تیم رنتون که وست برومویچ را ۴–۱ شکست داد، برنده مسابقه شد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] این مسابقه در آب و هوای بسیار بد برگزار شد و بازی مجدد در انگلستان پیشنهاد شد، اما هرگز برگزار نشد. [ ۶]
این اولین بازی «قهرمانی جهانی» بین دو تیم انگلیسی و اسکاتلندی نبود. با این حال، نسخه بعدی اولین مسابقه باشگاهی بود که بین برندگان لیگ ملی رقابت می کرد ( زیرا لیگ ها قبل از آن زمان هنوز ایجاد نشده بودند ) . جان کمپل که در این بازی برای رنتون بازی کرد، در سال ۱۸۹۵ با ساندرلند قهرمان جهان شد؛ بنابراین او اولین فوتبالیست بریتانیایی شناخته شده است که دو بار به عنوان قهرمان جهان در باشگاه های مختلف بازی کرده است. [ ۷]
در مطبوعات ذکر شد که وست برومویچ «یکی از باشگاه های انگلیسی است که هرگز شخص اسکاتلندی را چه به عنوان مربی و چه بازیکن نداشته است»[ ۲] و از این رو این مسابقه به عنوان یک رویداد واقعاً بین المللی تلقی می شود. این درحالی است که باشگاه های پیشرو انگلیسی ( که در سال ۱۸۸۵ مجاز به حرفه ای شدن بودند ) بازیکنان اسکاتلندی داشتند و در مسابقه فوق الذکر ساندرلند و هارتس در سال ۱۸۹۵ هر دو شرکت کننده یک ترکیب کاملاً اسکاتلندی داشتند.
برد رنتون چیزی شبیه به یک نقطه عطف برای فوتبال اسکاتلند بود، زیرا در عرض چند روز جیمز کلی و نیل مک کالوم برای پیوستن به سلتیک تازه تأسیس شده از باشگاه خود جدا شدند و به سرعت به آنها کمک کردند تا به عنوان نیرویی در بازی تثبیت شوند، [ ۸] در همین حال رنتون به زودی شکست خورد. چند نفر دیگر از تیم «قهرمان جهان» خود به باشگاه های حرفه ای در انگلستان ( از جمله اندرو هانا که پس از تحت تأثیر قرار دادن آنها در بازی گلاسکو به وست برومویچ نقل مکان کرد ) و به تدریج کاهش یافتند و هرگز به همان سطح بازنگشتند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اولین بازی «قهرمانی جهانی» بین دو تیم انگلیسی و اسکاتلندی نبود. با این حال، نسخه بعدی اولین مسابقه باشگاهی بود که بین برندگان لیگ ملی رقابت می کرد ( زیرا لیگ ها قبل از آن زمان هنوز ایجاد نشده بودند ) . جان کمپل که در این بازی برای رنتون بازی کرد، در سال ۱۸۹۵ با ساندرلند قهرمان جهان شد؛ بنابراین او اولین فوتبالیست بریتانیایی شناخته شده است که دو بار به عنوان قهرمان جهان در باشگاه های مختلف بازی کرده است. [ ۷]
در مطبوعات ذکر شد که وست برومویچ «یکی از باشگاه های انگلیسی است که هرگز شخص اسکاتلندی را چه به عنوان مربی و چه بازیکن نداشته است»[ ۲] و از این رو این مسابقه به عنوان یک رویداد واقعاً بین المللی تلقی می شود. این درحالی است که باشگاه های پیشرو انگلیسی ( که در سال ۱۸۸۵ مجاز به حرفه ای شدن بودند ) بازیکنان اسکاتلندی داشتند و در مسابقه فوق الذکر ساندرلند و هارتس در سال ۱۸۹۵ هر دو شرکت کننده یک ترکیب کاملاً اسکاتلندی داشتند.
برد رنتون چیزی شبیه به یک نقطه عطف برای فوتبال اسکاتلند بود، زیرا در عرض چند روز جیمز کلی و نیل مک کالوم برای پیوستن به سلتیک تازه تأسیس شده از باشگاه خود جدا شدند و به سرعت به آنها کمک کردند تا به عنوان نیرویی در بازی تثبیت شوند، [ ۸] در همین حال رنتون به زودی شکست خورد. چند نفر دیگر از تیم «قهرمان جهان» خود به باشگاه های حرفه ای در انگلستان ( از جمله اندرو هانا که پس از تحت تأثیر قرار دادن آنها در بازی گلاسکو به وست برومویچ نقل مکان کرد ) و به تدریج کاهش یافتند و هرگز به همان سطح بازنگشتند. [ ۲]
