مسئله شام خوردن رمزنگاران ( به انگلیسی: Dining Cryptographers Problem ) مبحثی ست که به چگونگی انجام محاسبات امن چند بخشی در توابع بولی می پردازد.
دیوید چام اولین فردی بود که در سال 1988 میلادی این بحث را ارائه و از این مسئله برای اثبات این موضوع که می توان پیامی ناشناس را توسط هر گیرنده و فرستنده بدون محدودیت و غیرقابل رویت فرستاد، استفاده کرد. یعنی آنکه هویت فردی که یک پیام را می فرستد برای افرادی که پیام را دریافت می نمایند معلوم نگردد. یعنی هیچ دریافت کننده ای نمی تواند بفهمد که این پیام از جانب چه کسی ارسال گردیده است. این ناشناس بودن هویت فرد ارسالی در بسیاری از رمزنگاری ها پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرد. این پروتکل در واقع نیازمند تعامل بین چند سیستم می باشد تا بتوان از آن بهره برد و اگر بخواهیم از درستی این پروتکل مطمئن شویم تنها راه اینست که به درستی و صحت سیستم های دیگر اطمینان داشته باشیم زیرا در غیر این صورت این پروتکل فاقد اعتبار خواهد بود.
مسئله شام خوردن رمزنگاران با وجود داشتن کلمات مشابه به مسئلهٔ شام خوردن فیلسوفان، هیچ ارتباطی ندارد و کاملاً از آن متمایز است ( مسئله شام خوردن فیلسوف ها در مبحث سیستم عامل و پردازش ها بیان می شود ) .
۳ رمزنگار برای صرف شام گرد یک میز جمع شده اند. پس از صرف شام و هنگام پرداخت پول میز، پیشخدمت به آنها خبر می دهد که پول میز توسط یکی از رمزنگاران یا آژانس امنیت ملی پرداخت شده است. در نتیجه همهٔ آنها از این موضوع با خبر می شوند و به این کار که به طور ناشناس انجام شده است احترام می گذارند و از هویت فرد رمزنگار سؤال نمی پرسند تا هویت او گم نام باقی بماند؛ ولی می خواهند بدانند که آیا یکی از آنها پرداخت کننده پول میز بوده یا سازمان امنیت ملی این کار را انجام داده است. به خاطر همین آنها به تبادل پروتکل زیر اقدام می نمایند:
هر رمزنگار یک رقم ۰ یا ۱ را به دلخواه برای خود انتخاب می کند. سپس به طور خصوصی رقم انتخابی خود را به فرد سمت چپی خود اعلان می کند. هر رمزنگار رقم دریافتی را ( رقمی را که از نفر سمت راستی خود دریافت کرده است ) با رقم انتخابی خود ( رقمی که انتخاب کرده بود و به نفر سمت چپی خود فرستاده بود ) فصل ضمنی ( xor ) می کند. اگر پرداخت کننده نباشد حاصل را به طور عمومی اعلان می کند. وگرنه مخالف باینری ( not ) حاصل را به طور عمومی اعلان می کند. سه رقمی که اعلان عمومی شده است با هم فصل ضمنی ( xor ) می شوند. اگر حاصل صفر باشد یعنی سازمان امنیت پرداخت کننده است و اگر ۱ باشد یعنی یکی از رمزنگاران پرداخت کننده است. اما به هر حال در این مسئله چنانچه یکی از رمزنگاران صورتحساب را پرداخت کرده باشد هویتش گم نام باقی می ماند و رمزنگاران فقط می دانند که پول میز توسط سازمان امنیت ملی پرداخت نشده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیوید چام اولین فردی بود که در سال 1988 میلادی این بحث را ارائه و از این مسئله برای اثبات این موضوع که می توان پیامی ناشناس را توسط هر گیرنده و فرستنده بدون محدودیت و غیرقابل رویت فرستاد، استفاده کرد. یعنی آنکه هویت فردی که یک پیام را می فرستد برای افرادی که پیام را دریافت می نمایند معلوم نگردد. یعنی هیچ دریافت کننده ای نمی تواند بفهمد که این پیام از جانب چه کسی ارسال گردیده است. این ناشناس بودن هویت فرد ارسالی در بسیاری از رمزنگاری ها پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرد. این پروتکل در واقع نیازمند تعامل بین چند سیستم می باشد تا بتوان از آن بهره برد و اگر بخواهیم از درستی این پروتکل مطمئن شویم تنها راه اینست که به درستی و صحت سیستم های دیگر اطمینان داشته باشیم زیرا در غیر این صورت این پروتکل فاقد اعتبار خواهد بود.
مسئله شام خوردن رمزنگاران با وجود داشتن کلمات مشابه به مسئلهٔ شام خوردن فیلسوفان، هیچ ارتباطی ندارد و کاملاً از آن متمایز است ( مسئله شام خوردن فیلسوف ها در مبحث سیستم عامل و پردازش ها بیان می شود ) .
۳ رمزنگار برای صرف شام گرد یک میز جمع شده اند. پس از صرف شام و هنگام پرداخت پول میز، پیشخدمت به آنها خبر می دهد که پول میز توسط یکی از رمزنگاران یا آژانس امنیت ملی پرداخت شده است. در نتیجه همهٔ آنها از این موضوع با خبر می شوند و به این کار که به طور ناشناس انجام شده است احترام می گذارند و از هویت فرد رمزنگار سؤال نمی پرسند تا هویت او گم نام باقی بماند؛ ولی می خواهند بدانند که آیا یکی از آنها پرداخت کننده پول میز بوده یا سازمان امنیت ملی این کار را انجام داده است. به خاطر همین آنها به تبادل پروتکل زیر اقدام می نمایند:
هر رمزنگار یک رقم ۰ یا ۱ را به دلخواه برای خود انتخاب می کند. سپس به طور خصوصی رقم انتخابی خود را به فرد سمت چپی خود اعلان می کند. هر رمزنگار رقم دریافتی را ( رقمی را که از نفر سمت راستی خود دریافت کرده است ) با رقم انتخابی خود ( رقمی که انتخاب کرده بود و به نفر سمت چپی خود فرستاده بود ) فصل ضمنی ( xor ) می کند. اگر پرداخت کننده نباشد حاصل را به طور عمومی اعلان می کند. وگرنه مخالف باینری ( not ) حاصل را به طور عمومی اعلان می کند. سه رقمی که اعلان عمومی شده است با هم فصل ضمنی ( xor ) می شوند. اگر حاصل صفر باشد یعنی سازمان امنیت پرداخت کننده است و اگر ۱ باشد یعنی یکی از رمزنگاران پرداخت کننده است. اما به هر حال در این مسئله چنانچه یکی از رمزنگاران صورتحساب را پرداخت کرده باشد هویتش گم نام باقی می ماند و رمزنگاران فقط می دانند که پول میز توسط سازمان امنیت ملی پرداخت نشده است.
