مس مس

لغت نامه دهخدا

مس مس. [ م ِ م ِ ] ( اِ مرکب ) ( در تداول عوام ) به آهستگی. باتأنی. باکاهلی. مس و مِس :
پس نشست و نوشت بامس مس
قصه را چند صورت مجلس.

ملک الشعراء بهار ( دیوان ج 2 ص 107 ).

رجوع به مس ومس شود.

( اسم ) آهستگی تانی . یا با مس مس باهستگی بتانی : پس نشست و نوشت با مس مس قصه را چند صورت مجلس . ( بهار )

(مِ مِ ) (ق . ) (عا. ) آهستگی ، کُندی .

آهستگی و کندی در کار.
* مس مس کردن: (مصدر لازم ) [عامیانه] در کاری آهستگی و کندی کردن، کاری را به تٲنی انجام دادن.

/mes mes/ درنگ – این پا و آن پا کردن - کاری را مهمل گذاشتن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید