مزوتینت

مزوتینت ( به انگلیسی: Mezzotint ) یک فرایند چاپ تک رنگ ( monochrome printmaking ) از خانواده فرونقش است. [ ۱] این اولین فرایند چاپی بود که بدون استفاده از تکنیک های خطی یا نقطه ای مانند هچینگ کردن ( hatching ) ، نقطه نگاری و ترام ( half - tones ) به دست می آمد. مزوتینت با زبر کردن یک صفحه فلزی با هزاران نقطه کوچک ساخته شده توسط یک ابزار فلزی با دندانه های کوچک به نام «راکر» ( rocker ) به تناژ رنگ می رسد. در چاپ، حفره های ریز موجود در صفحه، جوهر را زمانی که سطح صفحه پاک می شود، حفظ می کنند. این تکنیک می تواند به سطح بالایی از کیفیت و غنا در چاپ دست یابد.
مزوتینت اغلب با سایر تکنیک های فرونقش، معمولاً چاپ فلزی و حکاکی ترکیب می شود. این فرایند به ویژه از قرن هجدهم به طور گسترده در انگلستان برای بازتولید پرتره ها و نقاشی های دیگر مورد استفاده قرار گرفت. این تا حدودی در رقابت با دیگر تکنیک اصلی تونال روز، آکواتینت بود. از اواسط قرن نوزدهم، استفاده نسبتاً کمی از آن صورت گرفته است، زیرا لیتوگرافی و سایر تکنیک ها نتایج قابل مقایسه تری را آسان تر ایجاد می کرد. علاقه به یادگیری و استفاده از این تکنیک در سال ۱۹۹۰ پس از انتشار کتاب «  The Mezzotint: History and Technique» توسط هنرمند کارول وکس ( Carol Wax ) به طور تصاعدی افزایش یافت. کتاب وکس باعث افزایش قابل توجهی در تعداد هنرمندانی بود که در ایالات متحده و در سرتاسر جهان مزوتینت ها را خلق می کردند شد. سر فرانک شورت ( ۱۸۵۷–۱۹۴۵ ) به همراه پیتر ایلستد ( ۱۹۳۳–۱۸۶۴ ) در دانمارک از پیشگامان مهم احیای مزوتنت در بریتانیا بودند. مزوتینت کاران امروزی عبارتند از کریگ مک فرسون ( Craig McPherson ) ( متولد ۱۹۴۸ ) ، فردریک مرشیمر ( Frederick Mershimer ) ( متولد ۱۹۵۸ ) و کارول وکس ( متولد ۱۹۵۳ ) . کتاب وکس در مرحله ویرایش تجدید نظر قرار دارد که قرار است در اواخر سال ۲۰۲۲ منتشر شود.
روش چاپ مزوتینت توسط هنرمند آماتور آلمانی لودویگ فون زیگن ( Ludwig von Siegen ) ( 1609 - 1609 ح.   ۱۶۸۰ ) ابداع شد. اولین چاپ مزوتنت او به سال ۱۶۴۲ بر می گردد و پرتره ای از کنتس آمالی الیزابت از هانا - مونسنبرگ است. این کار به روش روشن به تاریکی ایجاد شده است. به نظر می رسد ابزار راکر توسط شاهزاده روپرت راین اختراع شده که فرمانده سواره نظام معروف در جنگ داخلی انگلیس و همچنین نفر بعدی است که از این فرایند استفاده کرد، و آن را به انگلستان برده است. سر پیتر لیلی پتانسیل استفاده از آن را برای عمومی سازی پرتره های خود دید و تعدادی از چاپگران هلندی را تشویق کرد که به انگلستان بیایند. گادفری نلر از نزدیک با جان اسمیت، که گفته می شود مدتی در خانه او زندگی می کرد، کار می کرد که او حدود ۵۰۰ مزوتینت، حدود ۳۰۰ نسخه از نقاشی های پرتره خلق کرد.