مزهزه. [ م ُ زَ زِه ْ ] ( ص ) نعت فاعلی منحوت از «زه زه » فارسی. آفرین گوی. زه زه گوینده : پرویز ملک چون سخنی خوب شنیدی آن را که سخن گفتی ، گفتیش که هان زه پرویز گر ایدون که در ایام تو بودی بودی همه الفاظ تو را جمله مزهزه.منوچهری ( دیوان چ دبیرسیاقی ص 89 ).|| ( ع ص ) متلألی ٔ. براق. درخشنده. ( دزی ج 1 ص 609 ذیل کلمه زهزه ).