مزرعه سرور

کارسازگان[ ۱] یا مزرعهٔ سرور ( به انگلیسی: server farm ) یا خوشهٔ سرور ( به انگلیسی: server cluster ) مجموعه ای از سرورهای رایانه ای است که معمولاً برای اهداف تجاری مورد استفاده قرار می گیرند. این اهداف با استفاده از رایانه هایی با توان معمولی قابل دستیابی نیستند. سرورهای موجود در مزرعه دارای پشتیبانی هستند به طوری که در صورتی که سرور موجود در مزرعه به هر دلیلی دچار مشکل گردد، سرورِ پشتیبان وارد مدار خواهدشد. سرورهای مزرعه معمولاً در مکانی یکسان با سویچ ها و / یا مسیریاب ها قرار دارند. با این کار امکان برقراری ارتباطی مؤثر بین سرورهای خوشه و کاربران با یکدیگر را فراهم می آورد. رایانه ها، مسیریاب ها، فراهم کنندگان توان الکتریکی و سایر وسایل الکترونیکی را درون قفسه های ۱۹اینچی ای که در اتاق سرورها یا مراکز داده قرار می گیرند.
مزارع سرور در مبحث خوشه سازی رایانه ها بسیار رایج است. بسیاری از ابر رایانه های جدید شامل تعدادی از این مزارع است. رایانه هایِ این مزارع از سرعت بسیار بالایی در پردازنده های مرکزی برخوردارند، که از طریق خطوط اترنت گیگابیتی یا ارتباطاتی به که موسوم به انفینی باند یا میردنت با یکدیگر در ارتباط هستند. میزبانی وب از کاربردهای رایج مزارع سرور هستند، گاهی از این مجموعه به صورت کلی با ناممزرعهٔ وب نیز یاد می شود. از دیگر موارد استفاده از مزارع سرور می توان به علوم، شبیه سازی مانند ( دینامیک محاسباتی سیالات ) و نیز تفسیر تصاویر سه بعدی گرافیکی نام برد. ( به مزرعهٔ تفسیر بنگرید ) .
مزارع سرور به صورت فزاینده ای در حال جایگزینیِ رایانه بزرگ در صنایع تجاری است. اگرچه هنوز مزارع سرور در بعضی موارد به سطحی از راحتیِ رایانه های بزرگ نرسیده اند. دلیل این امر را می توان در این موضوع جست که در مزارع بسیار بزرگ سرور، خطایی در هر سرور، موضوعی عادی است ( هر روزه رخ خواهد داد ) ، بنابراین مدیریت مجموعه ای عظیم از سرورها که نیاز به مراقبت دارند باید به حساب آورده شود. مدیریتی که شامل پشتیبانی برای ایجاد افزونگی و نیز کشف و بررسی خطا و در نهایت، پیکربندی مجدد سرورِ خوشه است.
کارایی یک مزرعهٔ وسیع از سرورها ( هزاران پردازند و بیشتر ) معمولاً محدود به کارایی سرمایشی مرکز داده و نیز هزینه برق مصرفی است نه قدرت پردازنده ها. [ ۲] یک رایانه که در طول هفته و هر روز ( ۷*۲۴ ) روشن است ( در طول زمان حیاتش ) ، هزینه ای به مراتب گزافتر از هزینه راه اندازی اش به بار خواهد آورد. به همین دلیل، موضوع بسیار مهم و بحرانی در طراحی هر دو سَمت سامانه ای بزرگ و دنباله دار، در نظر گرفتن کارایی بر توان به جایِ هزینه حداکثر کارایی ( حداکثر کارایی / ( واحد* هزینهٔ راه اندازی ) ) است؛ بنابراین برای سامانه هایی با دسترسی بالا که به صورت ۲۴*۷ اجرای می شود ( برخلاف اَبَر رایانه ها ) ، تمرکز بیشتری بر رویِ موضوع صرفه جویی در مصرف انرژی است. این موضوع با توجه به متغیرهایی از قبیل سرعت کلاک، و قابلیت خاموش نمودن قطعات رایانه، بخش های پردازنده یا حتی خود رایانه ( مثل مجازی سازی سخت افزاری و بیدارشدن از شبکه ) بر اساس درخواست می باشد.