امزاجرد، مزداگرد ، امزاگرد یا مزا گرد به معنی محل گردهمایی مزداییان . روستایی به گستره تاریخ
امزاجرد. یا امزا گرد قصبه ای از بخش سیمینه رود شهرستان همدان با 435 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول آن انگور، غلات ، حبوبات ، صیفی جات ، لبنیات و کمی میوه است . ( منبع : لغت نامه ی دهخدا )
... [مشاهده متن کامل]
توضیحات بیشتر: مزدا گرد از دو کلمه مزدا برگرفته ازاهورا مزدا و گرد برگرفته از گرد هم آمدن گرفته شده است که بعدا این نام به مزاگرد و هم اکنون به امزاجرد تغییر نام یافته است . لازم به توضیح است که این قوم قبل از ورود اسلام به ایران از مذهب زرتشت پیروی میکرده که پس از ورود اسلام به دین اسلام گرایش پیدا می کند . آثار باستانی این منطقه مسجد قدیمی این روستا و حمام و خانه های مانده از گذشته میباشد . در مورد قدمت این روستا طبق گفته ساکنین این منطقه بیش از 500 سال تخمین زده شده است که در ابتدا قومی ترک زبان از شیراز به این منطقه مهاجرت میکنند و در تپه ای در اطراف این روستا با نام خندان تپه اردو زده و سپس در منطقه کنونی ساکن می شوند . این قوم در ابتدا آتشکده ای را در مرکز روستا احداث میکنند و پس از گذشت زمان و ورود اسلام در اطراف این آتشکده مسجد فعلی را دایر مینمایند که در ابتدا این کار جنبه نمایشی و پنهان کردن آتشکده را داشته است که به مرور زمان و تغییر مذهب رسمی ، هویت آن به مسجد با نام مستعار مسجد المهدی تغییر کرده است که این مسجد - آتشکده یادگاری کهن از گذشتگان این منطقه است . باتمام این اوصاف قدمت این روستا یا این منطقه به وسعت تاریخ ایران است و در بسیاری متون تاریخی به تفریگاه مادها نیز تعبیر شده است .
از نظر سبک زندگی امزاجردیان - مزداگردیان معروف هستند به افرادی خوش نشین با سفره های رنگین شاهانه که بساط عیش و نوش آنها همیشه دایر و با خانه هایی بزرگ با اطاق هایی دنج و تودرتو با مصالحی از خشت و خاک که دیوارهای آن عرضی برابر یک متر را دارا می باشند و درون اتاق های آن طاقچه ها تو رفته در دیوارهای آن تعبیه شده است و سقف هایی بلند با مصالحی از حصیر و تیر های چوبی یا سقف هایی دالانی از جنس کاه گل تشکیل می شده است و جنس درب ها و پنجره های آن بیشتر از جنس چوب بوده که رنگ آن فیروزه ای می باشد ، در برخی موارد درب های سنگی با وزن حدودی 0. 5 - 1 تن به کار برده میشده است کوچه هاو خیابان های آن خاک رس و در تمامی خیابان های اصلی آن جوی آبی زلال در کنار خانه های آن جهت رفع نیازهای روزمره جاری بوده است اکثر بزرگان ده صاحبان چندین راس دام و چندین هکتار زمین زراعی بوده اند و اکثر آنها با داشتن بیش از 10 خدمتگزار ( کلفت و نوکر ) امورات زندگی خانواده خود و زیردستانشان را می چرخاندند سبک زندگی این روستا تا زمان حدودی 60 - 70 سال پیش به همین منوال نسل به نسل به آیندگان انتقال پیدا می کرده و افراد این منطقه در حفظ میراث گذشتگان و محافظت در شکل ظاهری این منطقه می کوشیدند اما با گذشت زمان و اتصال و تمایل به شهر نشینی و مهاجرت بزرگان و خوش فکران روستا به شهر های بزرگ و مهاجرت بادیه نشینان و اقوام مختلف داخلی و خارجی به این روستای خوش نشین رفته رفته هویت اصلی و سبک زندگی این منطقه تغییر کرده و قشر اصلی این روستا رو به ضعف و تباهی کشیده شده به خصوص در هه 1360 - 1370 هجری شمسی به دلیل عریض کردن کوچه ها و آسفالت نمودن و شهری نمودن این منطقه به دست جهاد سازندگی بیشتر خانه های این منطقه تخریب شده و معماری اصلی و کهن این منطقه رو به ویرانی رفته و زیبایی و چیدمان اصلی آن از بین میرود . و افراد به دلیل از دست دادن بخش عظیمی از فرهنگ و تمدن و چپاول میراسشان به دست سودجویان و راهزنان از سال های 1320 هجری شمسی به بعد میل زندگی و حفظ خانه و میراسشان را از دست داده و اکثرا به سمت پایتخت هجرت کردند. از نقاط تفریحی که در این منطقه واقع بود میتوان به رود و برکه " آق کُرپی " اشاره کرد که در آن رود به زندگی و زیست آنواع آبزیان میتوان اشاره کرد که نوعی تغذیه ساکنین منطقه نیز محسوب می شد ، علاوه بر آن منطقه ای آرام و زیبا و سرسبز جهت تفریح نیز بود که در روی آن پل خشتی وجود داشت که محل عبور و مرور روستای امزاجرد با روستای مجاور را داشت وجود آب خنک و زلال و حرکت آرام آب شنا کردن در این رود را میسر میکرد ولی به دلیل احداث کارخانه های شیمیایی در این منطقه و ریختن فضولات به این منطقه و این رود و کاهش آب های زیر زمینی و خشک شدن چشمه ها جوشان این منطقه و رود عاملی گشت که محیط زیست این منطقه نیز تباه شود و افراد از گذران زندگی ، تفریح ، کشاورزی و صید آبزیان در اطراف رود آق کرپی ساقط شوند . در حال حاضر زندگی افراد در روستای امزاجرد با جمعیت تقریبی 4500 - 5000 در جریان است و روستاییان با پیشه هایی نظیر کشاورزی ، دامداری ، فروشندگی و آهنگری و ساختمان سازی و . . . گذران زندگی میکنند . از سوغات این منطقه میتوان به گِردِه، نان شیرین، لبنیات، خشک بار ، انواع انگور و فراورده های آن ، شانی ( مویز ) ، ترشیجات و . . . اشاره کرد ولی در گذشته این سوغات شامل صنایع دستی نظیر جاجیم و گلیم و سبد های چوبی و حصیری نیز می شده است امید است در آینده بتوان در حفظ و نگهداری این منطقه پر ارزش بیشتر تلاش کرد و بتوان مناطق تخریب شده را بازسازی نمود .
گردآوری: بهروز حاجی پور
امزاجرد. یا امزا گرد قصبه ای از بخش سیمینه رود شهرستان همدان با 435 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول آن انگور، غلات ، حبوبات ، صیفی جات ، لبنیات و کمی میوه است . ( منبع : لغت نامه ی دهخدا )
... [مشاهده متن کامل]
توضیحات بیشتر: مزدا گرد از دو کلمه مزدا برگرفته ازاهورا مزدا و گرد برگرفته از گرد هم آمدن گرفته شده است که بعدا این نام به مزاگرد و هم اکنون به امزاجرد تغییر نام یافته است . لازم به توضیح است که این قوم قبل از ورود اسلام به ایران از مذهب زرتشت پیروی میکرده که پس از ورود اسلام به دین اسلام گرایش پیدا می کند . آثار باستانی این منطقه مسجد قدیمی این روستا و حمام و خانه های مانده از گذشته میباشد . در مورد قدمت این روستا طبق گفته ساکنین این منطقه بیش از 500 سال تخمین زده شده است که در ابتدا قومی ترک زبان از شیراز به این منطقه مهاجرت میکنند و در تپه ای در اطراف این روستا با نام خندان تپه اردو زده و سپس در منطقه کنونی ساکن می شوند . این قوم در ابتدا آتشکده ای را در مرکز روستا احداث میکنند و پس از گذشت زمان و ورود اسلام در اطراف این آتشکده مسجد فعلی را دایر مینمایند که در ابتدا این کار جنبه نمایشی و پنهان کردن آتشکده را داشته است که به مرور زمان و تغییر مذهب رسمی ، هویت آن به مسجد با نام مستعار مسجد المهدی تغییر کرده است که این مسجد - آتشکده یادگاری کهن از گذشتگان این منطقه است . باتمام این اوصاف قدمت این روستا یا این منطقه به وسعت تاریخ ایران است و در بسیاری متون تاریخی به تفریگاه مادها نیز تعبیر شده است .
از نظر سبک زندگی امزاجردیان - مزداگردیان معروف هستند به افرادی خوش نشین با سفره های رنگین شاهانه که بساط عیش و نوش آنها همیشه دایر و با خانه هایی بزرگ با اطاق هایی دنج و تودرتو با مصالحی از خشت و خاک که دیوارهای آن عرضی برابر یک متر را دارا می باشند و درون اتاق های آن طاقچه ها تو رفته در دیوارهای آن تعبیه شده است و سقف هایی بلند با مصالحی از حصیر و تیر های چوبی یا سقف هایی دالانی از جنس کاه گل تشکیل می شده است و جنس درب ها و پنجره های آن بیشتر از جنس چوب بوده که رنگ آن فیروزه ای می باشد ، در برخی موارد درب های سنگی با وزن حدودی 0. 5 - 1 تن به کار برده میشده است کوچه هاو خیابان های آن خاک رس و در تمامی خیابان های اصلی آن جوی آبی زلال در کنار خانه های آن جهت رفع نیازهای روزمره جاری بوده است اکثر بزرگان ده صاحبان چندین راس دام و چندین هکتار زمین زراعی بوده اند و اکثر آنها با داشتن بیش از 10 خدمتگزار ( کلفت و نوکر ) امورات زندگی خانواده خود و زیردستانشان را می چرخاندند سبک زندگی این روستا تا زمان حدودی 60 - 70 سال پیش به همین منوال نسل به نسل به آیندگان انتقال پیدا می کرده و افراد این منطقه در حفظ میراث گذشتگان و محافظت در شکل ظاهری این منطقه می کوشیدند اما با گذشت زمان و اتصال و تمایل به شهر نشینی و مهاجرت بزرگان و خوش فکران روستا به شهر های بزرگ و مهاجرت بادیه نشینان و اقوام مختلف داخلی و خارجی به این روستای خوش نشین رفته رفته هویت اصلی و سبک زندگی این منطقه تغییر کرده و قشر اصلی این روستا رو به ضعف و تباهی کشیده شده به خصوص در هه 1360 - 1370 هجری شمسی به دلیل عریض کردن کوچه ها و آسفالت نمودن و شهری نمودن این منطقه به دست جهاد سازندگی بیشتر خانه های این منطقه تخریب شده و معماری اصلی و کهن این منطقه رو به ویرانی رفته و زیبایی و چیدمان اصلی آن از بین میرود . و افراد به دلیل از دست دادن بخش عظیمی از فرهنگ و تمدن و چپاول میراسشان به دست سودجویان و راهزنان از سال های 1320 هجری شمسی به بعد میل زندگی و حفظ خانه و میراسشان را از دست داده و اکثرا به سمت پایتخت هجرت کردند. از نقاط تفریحی که در این منطقه واقع بود میتوان به رود و برکه " آق کُرپی " اشاره کرد که در آن رود به زندگی و زیست آنواع آبزیان میتوان اشاره کرد که نوعی تغذیه ساکنین منطقه نیز محسوب می شد ، علاوه بر آن منطقه ای آرام و زیبا و سرسبز جهت تفریح نیز بود که در روی آن پل خشتی وجود داشت که محل عبور و مرور روستای امزاجرد با روستای مجاور را داشت وجود آب خنک و زلال و حرکت آرام آب شنا کردن در این رود را میسر میکرد ولی به دلیل احداث کارخانه های شیمیایی در این منطقه و ریختن فضولات به این منطقه و این رود و کاهش آب های زیر زمینی و خشک شدن چشمه ها جوشان این منطقه و رود عاملی گشت که محیط زیست این منطقه نیز تباه شود و افراد از گذران زندگی ، تفریح ، کشاورزی و صید آبزیان در اطراف رود آق کرپی ساقط شوند . در حال حاضر زندگی افراد در روستای امزاجرد با جمعیت تقریبی 4500 - 5000 در جریان است و روستاییان با پیشه هایی نظیر کشاورزی ، دامداری ، فروشندگی و آهنگری و ساختمان سازی و . . . گذران زندگی میکنند . از سوغات این منطقه میتوان به گِردِه، نان شیرین، لبنیات، خشک بار ، انواع انگور و فراورده های آن ، شانی ( مویز ) ، ترشیجات و . . . اشاره کرد ولی در گذشته این سوغات شامل صنایع دستی نظیر جاجیم و گلیم و سبد های چوبی و حصیری نیز می شده است امید است در آینده بتوان در حفظ و نگهداری این منطقه پر ارزش بیشتر تلاش کرد و بتوان مناطق تخریب شده را بازسازی نمود .
گردآوری: بهروز حاجی پور