مزارداغ ( انگلیسی: Mazar Tagh ) نام بقایای دژی است در وسط بیابان تکله مکان در غرب چین. ویرانه های مزارداغ در شمال شهر ختن در منطقه خودگردان سین کیانگ چین واقع شده است. نام آن از دو واژه مزار عربی به معنی زیارتگاه و «داغ/تاغ» ترکی به معنی کوه تشکیل شده است.
اورل اشتاین، باستان شناس بریتانیایی، در این محل مجموعه ای مهم از دست نوشته های تبتی و اویغوری، و همچنین به زبان های ایرانی میانه سکایی ختن و سغدی کشف کرد. برخی از متن های سکایی ختن به فرمانروایی حاکمان تبتی محل اشاره دارد. [ ۱]
قدمت این دژ مربوط به زمان امپراتوری تبت است. همانند دژ میران از کاوش های باستان شناسان در این محل صدها سند نظامی از سده های هشتم و نهم میلادی به دست آمده است. این اسناد از قدیمی ترین دست نوشته های باقی مانده از تبتی هاست و برای درک تاریخ آغازین تبت اهمیت حیاتی دارد. [ ۲]
مزارداغ در قدیم، در هزاره اول پس از میلاد، جزئی از پادشاهی ختن بود. پیش از آن که سپاهیان تبت در این محل قلعه ای بسازند ظاهراً این محل یک زیارتگاه بودایی بوده است که مردم محل به آن «تپه» می گفتند.
در زمان امپراتوری تبت قلعه مزارداغ پاسگاه اصلی نظامیان تبتی در منطقه ختن بود و نقشی همانند دژ میران برای آنها داشت. در زمان حضور تبتی ها، این محل، همانند قلعه میران، نه تنها میزبان سربازان تبتی بلکه خانواده های آن ها، به اضافه خدمتکاران و بازرگانان بود. [ ۳] اورل اشتاین در نخستین دیدار خود از این محل در سال ۱۹۰۷ از وجود یک آرامگاه اسلامی بر فراز تپه آن خبر می دهد. او به این نکته نیز اشاره کرد که نام مزارداغ خود به معنی تپه یا کوه زیارتگاه و آرامگاه است. [ ۴] این تپه امروزه نیز همچنان به عنوان یک زیارتگاه اسلامی بازدیدکنندگانی را به خود می کشد.
اورل اشتاین، کاشف مجاری تبار بریتانیایی، در سال ۱۹۰۷ در دومین سفر خود در آسیای میانه به کاوش در مزارداغ پرداخت و حفاری های خود در این محل را در سومین سفر خود در سال ۱۹۱۳ پی گرفت. این قلعه شامل پنج اتاق و یک برج دیدبانی بود که هنوز هم تا حدی پابرجاست. علاوه بر حفر قلعه، اشتاین یک توده بزرگ تخلیه مواد اضافی نیز در دامنه های شمالی و شمال شرقی تپه کشف کرد که شامل صدها سند نظامی تبتی بر روی کاغذ و چوب بود.
کتابخانه بریتانیا از ۱۶۱۶ سند چوبی تحت شناسه «IOL Tib N» و ۳۲۱ سند کاغذی به شناسه Or. 150000 که در خود قلعه و در توده بیرونی یافته شده نگهداری می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاورل اشتاین، باستان شناس بریتانیایی، در این محل مجموعه ای مهم از دست نوشته های تبتی و اویغوری، و همچنین به زبان های ایرانی میانه سکایی ختن و سغدی کشف کرد. برخی از متن های سکایی ختن به فرمانروایی حاکمان تبتی محل اشاره دارد. [ ۱]
قدمت این دژ مربوط به زمان امپراتوری تبت است. همانند دژ میران از کاوش های باستان شناسان در این محل صدها سند نظامی از سده های هشتم و نهم میلادی به دست آمده است. این اسناد از قدیمی ترین دست نوشته های باقی مانده از تبتی هاست و برای درک تاریخ آغازین تبت اهمیت حیاتی دارد. [ ۲]
مزارداغ در قدیم، در هزاره اول پس از میلاد، جزئی از پادشاهی ختن بود. پیش از آن که سپاهیان تبت در این محل قلعه ای بسازند ظاهراً این محل یک زیارتگاه بودایی بوده است که مردم محل به آن «تپه» می گفتند.
در زمان امپراتوری تبت قلعه مزارداغ پاسگاه اصلی نظامیان تبتی در منطقه ختن بود و نقشی همانند دژ میران برای آنها داشت. در زمان حضور تبتی ها، این محل، همانند قلعه میران، نه تنها میزبان سربازان تبتی بلکه خانواده های آن ها، به اضافه خدمتکاران و بازرگانان بود. [ ۳] اورل اشتاین در نخستین دیدار خود از این محل در سال ۱۹۰۷ از وجود یک آرامگاه اسلامی بر فراز تپه آن خبر می دهد. او به این نکته نیز اشاره کرد که نام مزارداغ خود به معنی تپه یا کوه زیارتگاه و آرامگاه است. [ ۴] این تپه امروزه نیز همچنان به عنوان یک زیارتگاه اسلامی بازدیدکنندگانی را به خود می کشد.
اورل اشتاین، کاشف مجاری تبار بریتانیایی، در سال ۱۹۰۷ در دومین سفر خود در آسیای میانه به کاوش در مزارداغ پرداخت و حفاری های خود در این محل را در سومین سفر خود در سال ۱۹۱۳ پی گرفت. این قلعه شامل پنج اتاق و یک برج دیدبانی بود که هنوز هم تا حدی پابرجاست. علاوه بر حفر قلعه، اشتاین یک توده بزرگ تخلیه مواد اضافی نیز در دامنه های شمالی و شمال شرقی تپه کشف کرد که شامل صدها سند نظامی تبتی بر روی کاغذ و چوب بود.
کتابخانه بریتانیا از ۱۶۱۶ سند چوبی تحت شناسه «IOL Tib N» و ۳۲۱ سند کاغذی به شناسه Or. 150000 که در خود قلعه و در توده بیرونی یافته شده نگهداری می کند.
wiki: مزارداغ