مریم میرهادی شیرازی

مریم میرهادی شیرازی (شیراز 1285ش- تهران 28 اسفند 1359ش)
پزشک، شاعر و روزنامه ­نگار ایرانی. پدرش، سید علی­ اکبر امیرتومان -ملقب به رفعت نظام، از ملاکان تفرش بوده است. در 9 سالگی پدر و مادرش را از دست داد و در تهران تحت سرپرستی عمویش، سرهنگ سید ابوالقاسم میرهادی، قرار گرفت. اولین دختر داوطلب تحصیل در دارالمعلمین بود و پس از دادن امتحان ورودی شعبه­ ی ادبی، با نمره­ ی خوبی پذیرفته شد و دیپلم گرفت. در اواخر ۱۳۱۰ش برای تحصیل زبان و ادبیات فرانسه به پاریس رفت و در دانشگاه سوربن مشغول به تحصیل شد. بعد از برگشت به ایران در سال ۱۳۱۳ وارد مدرسه­ ی عالی طب شد. در سال ۱۳۱۶ به عنوان اولین دانشجوی دختر لیسانس گرفت. در سال 1320 به عنوان اولین دکترای پزشکی زن دانشگاه_تهران، در رشته­ ی بیماری­ های دهان و دندان با درجه­ ی عالی فارغ ­التحصیل شد و در ابتدای بازار تجریش به طبابت پرداخت.
او در سال 1315 وارد خدمت وزارت فرهنگ شد و در ضمن کتابی به نام اورام لثه تالیف کرد. در سال 1334 به مدت 2 سال در زمینه ­ی تخصص بیماری­های دهان و دندان کودکان در دانشگاه پاریس تحصیل کرد. در سال ۱۳۲۶ امتیاز روزنامه ای به نام ندای زنان را گرفت و 32 شماره از آن را به صورت هفته­نامه (از 21 مهر 1326 تا 1 شهریور 1327) نشر داد. این روزنامه مجددا از سال 1329 تا 1342 به صورت ماهنامه با مدیریت میرهادی منتشر شده است. او عضو کنگره­ ی انجمن سلطنتی بهداشت لندن بود و در سال ۱۳۳۶ بنا به دعوت قبلی در آن کنگره شرکت کرد. میرهادی موسس انجمن ادبی ناهید بوده که هفته ­ای یک­ بار در خانه­ اش تشکیل می­ شده است.
از مریم میرهادی علاوه بر کتاب ذکر شده، تألیفاتدیگری چون زندگی زن، خاطرات لندن یا مشاهدات ناهید، دیوان اشعار، تاریخ نویسندگان پارس (آبان ماه ۱۳۲۹) و چند اثر تخصصی پزشکی منتشر شده است. او در شعر، ناهید تخلص می­ کرده و به زبان­ های انگلیسی، فرانسوی، عربی و ترکی نیز تسلط داشته است.
منابع:
کارنمای زنان کارای ایران، پوران فرخزاد؛ قطره: 1381 زنان مودب، بنفشه حجازی؛ قصیده سرا- آشیان: 1396