مری لوئیز «مریل» استریپ ( انگلیسی: Mary Louise Streep؛ زادهٔ ۲۲ ژوئن ۱۹۴۹ ) بازیگر آمریکایی است. او را غالباً «بهترین بازیگر زن نسل خود» توصیف کرده اند و اساساً بابت تنوع در نقش ها و لهجه هایش مشهور است. او در طول چهار دهه فعالیت افتخارات گوناگونی شامل رکورد ۲۱ بار نامزدی در مراسم اسکار ( برندهٔ سه جایزه ) و رکورد ۳۲ بار نامزدی در جوایز گلدن گلوب ( برندهٔ هشت جایزه ) کسب کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
استریپ در سال ۱۹۷۶ با نمایش های ۲۷ واگن پر از پنبه و خاطره دو دوشنبه به روی صحنه رفت و برایش نامزد دریافت یک جایزهٔ تونی شد. فعالیت سینمایی او در سال ۱۹۷۷ با فیلم جولیا آغاز شد. استریپ در سال ۱۹۷۸ برای ایفای نقش اصلی در مینی سریال هولوکاست برنده جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد و همچنین برای ایفای نقش در شکارچی گوزن نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. او برای بازی در نقش همسری مشکل دار در فیلم کریمر علیه کریمر ( ۱۹۷۹ ) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد و در دههٔ ۱۹۸۰ به عنوان بازیگری برجسته شناخته شد. او برای بازی در نقش یک بازمانده از هولوکاست در فیلم انتخاب سوفی ( ۱۹۸۲ ) جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد و پرسودترین فیلم او در آن دوره خارج از آفریقا ( ۱۹۸۵ ) بود. او در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ برای آثارش مورد توجه منتقدان قرار گرفت و جوایزی نیز کسب کرد، اما فیلم ها با عملکرد تجاری ضعیفی همراه بودند. فیلم کمدی مرگ درخور اوست ( ۱۹۹۲ ) و درام پل های مدیسون کانتی ( ۱۹۹۵ ) در آن دوره با فروش نسبتاً بالایی مواجه شدند.
استریپ در طول دههٔ ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ با ایفای نقش در فیلم های اقتباس ( ۲۰۰۲ ) ، ساعت ها ( ۲۰۰۲ ) ، شیطان پرادا می پوشد ( ۲۰۰۶ ) ، تردید ( ۲۰۰۸ ) ، ماما میا! ( ۲۰۰۸ ) ، جولی و جولیا ( ۲۰۰۹ ) ، پیچیده است ( ۲۰۰۹ ) ، به سوی جنگل ( ۲۰۱۴ ) ، پست ( ۲۰۱۷ ) و زنان کوچک ( ۲۰۱۹ ) بار دیگر به بازیگری برجسته بدل شد. او سومین جایزهٔ اسکار خود را برای بازی در نقش مارگارت تاچر، نخست وزیر بریتانیا در فیلم بانوی آهنی ( ۲۰۱۱ ) دریافت کرد. نقش های تئاتری او شامل احیای نمایش مرغ دریایی در پابلیک تییتر در سال ۲۰۰۱ است. او در سال ۲۰۰۳ در مینی سریال فرشتگان در آمریکا ( ۲۰۰۳ ) برای شبکهٔ اچ بی او ایفای نقش کرد که برای آن جایزه امی دیگری دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۹ در مجموعهٔ درام دروغ های کوچک بزرگ ایفای نقش کرد.
... [مشاهده متن کامل]
استریپ در سال ۱۹۷۶ با نمایش های ۲۷ واگن پر از پنبه و خاطره دو دوشنبه به روی صحنه رفت و برایش نامزد دریافت یک جایزهٔ تونی شد. فعالیت سینمایی او در سال ۱۹۷۷ با فیلم جولیا آغاز شد. استریپ در سال ۱۹۷۸ برای ایفای نقش اصلی در مینی سریال هولوکاست برنده جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد و همچنین برای ایفای نقش در شکارچی گوزن نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. او برای بازی در نقش همسری مشکل دار در فیلم کریمر علیه کریمر ( ۱۹۷۹ ) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد و در دههٔ ۱۹۸۰ به عنوان بازیگری برجسته شناخته شد. او برای بازی در نقش یک بازمانده از هولوکاست در فیلم انتخاب سوفی ( ۱۹۸۲ ) جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد و پرسودترین فیلم او در آن دوره خارج از آفریقا ( ۱۹۸۵ ) بود. او در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ برای آثارش مورد توجه منتقدان قرار گرفت و جوایزی نیز کسب کرد، اما فیلم ها با عملکرد تجاری ضعیفی همراه بودند. فیلم کمدی مرگ درخور اوست ( ۱۹۹۲ ) و درام پل های مدیسون کانتی ( ۱۹۹۵ ) در آن دوره با فروش نسبتاً بالایی مواجه شدند.
استریپ در طول دههٔ ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ با ایفای نقش در فیلم های اقتباس ( ۲۰۰۲ ) ، ساعت ها ( ۲۰۰۲ ) ، شیطان پرادا می پوشد ( ۲۰۰۶ ) ، تردید ( ۲۰۰۸ ) ، ماما میا! ( ۲۰۰۸ ) ، جولی و جولیا ( ۲۰۰۹ ) ، پیچیده است ( ۲۰۰۹ ) ، به سوی جنگل ( ۲۰۱۴ ) ، پست ( ۲۰۱۷ ) و زنان کوچک ( ۲۰۱۹ ) بار دیگر به بازیگری برجسته بدل شد. او سومین جایزهٔ اسکار خود را برای بازی در نقش مارگارت تاچر، نخست وزیر بریتانیا در فیلم بانوی آهنی ( ۲۰۱۱ ) دریافت کرد. نقش های تئاتری او شامل احیای نمایش مرغ دریایی در پابلیک تییتر در سال ۲۰۰۱ است. او در سال ۲۰۰۳ در مینی سریال فرشتگان در آمریکا ( ۲۰۰۳ ) برای شبکهٔ اچ بی او ایفای نقش کرد که برای آن جایزه امی دیگری دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۹ در مجموعهٔ درام دروغ های کوچک بزرگ ایفای نقش کرد.
