مریخ نورد کاوشگر یک ماموریت رباتیک فضایی است که از دو مریخ نورد، روح و فرصت، برای کاوش مریخ بهره می برد.
روح و فرصت تابستان ۱۳۸۲ که مقارن با نزدیک ترین ملاقات زمین و مریخ در چند دهٔ اخیر بود، به سوی سیارهٔ سرخ رهسپار شدند و در همان سال به مقصد رسیدند. این مریخ نوردها قرار بود فقط ۹۰ روز کار کنند، اما طراحی فوق العاده و ساخت بی نظیرشان سبب شد بتوانند زمستان مریخ را نیز پشت سر بگذارند و هشت برابر بیشتر عمر کنند. سال مریخی، نزدیک به دو برابر سال زمین طول می کشد و از آن جا که فاصلهٔ مریخ تا خورشید، بسیار بیشتر از فاصلهٔ زمین تا خورشید است، زمستان آن جا بسیار سخت تر و طولانی تراست. روح و فرصت در طول این یک سال مریخی توانستند هفتصد هزار تصویر به زمین مخابره کنند، بیش از ده هزار متر مسیر سنگلاخ را طی کنند و بسیاری از سنگ ها و صخره های سر راه را سوراخ کنند و مورد آزمایش قرار دهند. آن ها شواهدی قاطع برای حضور آب جاری در گذشتهٔ مریخ به دست آوردند که بزرگ ترین کشف سال ۲۰۰۳ لقب گرفت. آن ها نشانه های بسیار زیادی در مورد فعالیت های شدید درون مریخ پیدا کردند. از تپه هایی که رسیدن به آن ها رؤیایی بیش نبود، صعود کردند و بسیاری دیگر از واقعیت های سطح مریخ را نمایان ساختند. البته اطلاعات مشابهی که دو مریخ نورد از دو سوی مریخ ارسال کردند، نشان داد که این نشانه ها در همه جای مریخ وجود دارد و منحصر به یک منطقهٔ خاص نیست.
در ۱۹ مهٔ ۲۰۱۰، سازمان JPL در ناسا مریخ نوردها را به بیشترین رکورد مدت مأموریت روی مریخ، اعلام کرد. قبل از آن وایکینگ۱ در سال ۱۹۷۵ اولین سفینه ای که سالم روی مریخ نشست و به اجرای مأموریتش پرداخت، با رکورد ۲۲۴۵ سُل ( روز مریخی ) برابر با ۲۳۰۶ روز زمینی، رکورد داشت.
مریخ نوردهای روح و فرصت قرار بود نود روز کار کنند، ولی الان بیش از شش سال است مشغول کار هستند. در طول این مدت، اتفاق های زیادی روی داد که نزدیک بود آخر کار آن ها را رقم بزند. یک بار یک تکه سنگ درون یک بازو گیر کرده بود و دانشمندان هر کاری کردند، نتوانستند آن را خارج کنند، تا این که به طور اتفاقی، سنگ قِل خورد و از بازو خارج شد. یک بار هم فرصت در یک دشت شنی بوکس واد کرد. یکی از چرخ های روح هم خراب شده و نمی چرخد.
سلول های خورشیدی که تنها منبع تأمین انرژی این مریخ نوردها هستند، به مرور غبارآلود می شوند و انرژی تولیدی شان کاهش می یابد. اما در تابستان ۱۳۸۴ به شکلی اتفاقی، چند گردباد به هنگام ظهر پدید آمدند و غبارها را جارو کردند. در حال حاضر، هر دو مریخ نورد در کمال صحت و با انرژی کامل به کار خود ادامه می دهند. با توجه به این که این دو مریخ نورد، زمستان طولانی مریخ را نیز پشت سرگذاشته اند، به نظر می رسد حالا حالاها با مشکلی مواجه نشوند. اما این مأموریت که ۲۰ ماه بیشتر از زمان پیش بینی شده به طول انجامیده، انرژی و بودجه بسیار زیادی را در دفتر مطالعات مریخی ناسا به خود جذب کرده و برنامه های بعدی مریخ را با تعویق مواجه کرده است. هنوز مشخص نیست آیندهٔ این مأموریت و دیگر برنامه های در دست مطالعه به کجا می انجامد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروح و فرصت تابستان ۱۳۸۲ که مقارن با نزدیک ترین ملاقات زمین و مریخ در چند دهٔ اخیر بود، به سوی سیارهٔ سرخ رهسپار شدند و در همان سال به مقصد رسیدند. این مریخ نوردها قرار بود فقط ۹۰ روز کار کنند، اما طراحی فوق العاده و ساخت بی نظیرشان سبب شد بتوانند زمستان مریخ را نیز پشت سر بگذارند و هشت برابر بیشتر عمر کنند. سال مریخی، نزدیک به دو برابر سال زمین طول می کشد و از آن جا که فاصلهٔ مریخ تا خورشید، بسیار بیشتر از فاصلهٔ زمین تا خورشید است، زمستان آن جا بسیار سخت تر و طولانی تراست. روح و فرصت در طول این یک سال مریخی توانستند هفتصد هزار تصویر به زمین مخابره کنند، بیش از ده هزار متر مسیر سنگلاخ را طی کنند و بسیاری از سنگ ها و صخره های سر راه را سوراخ کنند و مورد آزمایش قرار دهند. آن ها شواهدی قاطع برای حضور آب جاری در گذشتهٔ مریخ به دست آوردند که بزرگ ترین کشف سال ۲۰۰۳ لقب گرفت. آن ها نشانه های بسیار زیادی در مورد فعالیت های شدید درون مریخ پیدا کردند. از تپه هایی که رسیدن به آن ها رؤیایی بیش نبود، صعود کردند و بسیاری دیگر از واقعیت های سطح مریخ را نمایان ساختند. البته اطلاعات مشابهی که دو مریخ نورد از دو سوی مریخ ارسال کردند، نشان داد که این نشانه ها در همه جای مریخ وجود دارد و منحصر به یک منطقهٔ خاص نیست.
در ۱۹ مهٔ ۲۰۱۰، سازمان JPL در ناسا مریخ نوردها را به بیشترین رکورد مدت مأموریت روی مریخ، اعلام کرد. قبل از آن وایکینگ۱ در سال ۱۹۷۵ اولین سفینه ای که سالم روی مریخ نشست و به اجرای مأموریتش پرداخت، با رکورد ۲۲۴۵ سُل ( روز مریخی ) برابر با ۲۳۰۶ روز زمینی، رکورد داشت.
مریخ نوردهای روح و فرصت قرار بود نود روز کار کنند، ولی الان بیش از شش سال است مشغول کار هستند. در طول این مدت، اتفاق های زیادی روی داد که نزدیک بود آخر کار آن ها را رقم بزند. یک بار یک تکه سنگ درون یک بازو گیر کرده بود و دانشمندان هر کاری کردند، نتوانستند آن را خارج کنند، تا این که به طور اتفاقی، سنگ قِل خورد و از بازو خارج شد. یک بار هم فرصت در یک دشت شنی بوکس واد کرد. یکی از چرخ های روح هم خراب شده و نمی چرخد.
سلول های خورشیدی که تنها منبع تأمین انرژی این مریخ نوردها هستند، به مرور غبارآلود می شوند و انرژی تولیدی شان کاهش می یابد. اما در تابستان ۱۳۸۴ به شکلی اتفاقی، چند گردباد به هنگام ظهر پدید آمدند و غبارها را جارو کردند. در حال حاضر، هر دو مریخ نورد در کمال صحت و با انرژی کامل به کار خود ادامه می دهند. با توجه به این که این دو مریخ نورد، زمستان طولانی مریخ را نیز پشت سرگذاشته اند، به نظر می رسد حالا حالاها با مشکلی مواجه نشوند. اما این مأموریت که ۲۰ ماه بیشتر از زمان پیش بینی شده به طول انجامیده، انرژی و بودجه بسیار زیادی را در دفتر مطالعات مریخی ناسا به خود جذب کرده و برنامه های بعدی مریخ را با تعویق مواجه کرده است. هنوز مشخص نیست آیندهٔ این مأموریت و دیگر برنامه های در دست مطالعه به کجا می انجامد.
wiki: مریخ نورد کاوشگر