مری پاتر ، ال سی ام ( ۲۲ نوامبر 1847 – ۹ آوریل ۱۹۱۳ ) یک راهبه کاتولیک انگلیسی بود که به دلیل تأسیس شرکت کوچک مریم در سال ۱۸۷۷ شناخته شد.
در قرن بیستم، دلیل او برای قدیس شدن باز شد و در ۸ فوریه ۱۹۸۸، پاپ ژان پل دوم او را بزرگوار اعلام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مری پاتر در خانه ای اجاره ای در خیابان جامائیکا ۲۳ در برموندزی ، جنوب لندن به دنیا آمد. او پنجمین فرزند و تنها دختری بود که از ویلیام و مری آن ( مارتین ) پاتر به دنیا آمد. یکی از برادران او استاد شطرنج ویلیام نوروود پاتر بود. مری پاتر یک بیماری مادرزادی قلبی و ریوی داشت که باعث شد او در سلامت ضعیف و سرفه دائمی تا آخر عمر باقی بماند. پدرش در سال ۱۸۴۸ خانه و خانواده را ترک کرد، به استرالیا رفت و دیگر برنگشت و همسرش را رها کرد تا فرزندان خود را بزرگ کند.
وقتی پاتر ۱۹ ساله بود به دوست برادرش گادفری کینگ معرفی شد و نامزد کرد. کینگ که به عنوان یک راهب تراپیست پیشه کرده بود، کتاب های وارسته به پاتر داد. پس از حدود چهار ماه، او به گادفری نامه نوشت تا نامزدی را خاتمه دهد، پس از آن که اسقف ساوتوارک، توماس گرانت ، به او پیشنهاد داد که به عنوان یک خواهر مذهبی دعوت شود. به دلیل سلامتی ظریفش، مادرش پیشنهاد کرد که برایتون مکانی سالم برای او باشد.
پاتر تصمیم گرفت با مادر و برادرش با قطار به برایتون برود و زندگی مذهبی را بررسی کند. آنها در ۷ دسامبر ۱۸۶۸ وارد شهر شدند و خواهران را ملاقات کردند. پس از مدتی بحث، به پاتر پیشنهاد شد که روز بعد، عید لقاح معصوم، روز خوبی برای پذیرایی از او به عنوان یک فرد مستضعف خواهد بود. این یک تصمیم عجولانه بود و پاتر برای ورود ناگهانی به زندگی مذهبی آماده نبود. با این حال، او تصمیم گرفت که بماند و نام خواهر مری آنجلا را دریافت کرد. مشخص شد که زندگی در صومعه از نظر فیزیکی برای پاتر بسیار سخت بود و به او توصیه شد که پس از هجده ماه آن را ترک کند. مدیر معنوی او، پدر لمبرت، اس جی، متقاعد شده بود که او باید به یک نظم متفکرانه برود که ستایش عشای ربانی و فعالیت رسولانه را با هم ترکیب کند، به جای یک نظم کاملاً متفکرانه مانند کارملیت ها. او خواهران رحمت را در ۲۳ ژوئن ۱۸۷۰ ترک کرد.
همانطور که قوی تر شد، زندگی دعای پاتر پرشورتر گشت. پس از مدتی دعا و تأمل، او به فکر امکان تأسیس گروهی از خواهران مذهبی وقف کمک معنوی و در صورت امکان جسمانی بیماران و در حال مرگ افتاد. در سال ۱۸۷۲، او بیشتر و بیشتر متقاعد شد که این چیزی است که او برای انجام آن فراخوانده شده است.
در قرن بیستم، دلیل او برای قدیس شدن باز شد و در ۸ فوریه ۱۹۸۸، پاپ ژان پل دوم او را بزرگوار اعلام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مری پاتر در خانه ای اجاره ای در خیابان جامائیکا ۲۳ در برموندزی ، جنوب لندن به دنیا آمد. او پنجمین فرزند و تنها دختری بود که از ویلیام و مری آن ( مارتین ) پاتر به دنیا آمد. یکی از برادران او استاد شطرنج ویلیام نوروود پاتر بود. مری پاتر یک بیماری مادرزادی قلبی و ریوی داشت که باعث شد او در سلامت ضعیف و سرفه دائمی تا آخر عمر باقی بماند. پدرش در سال ۱۸۴۸ خانه و خانواده را ترک کرد، به استرالیا رفت و دیگر برنگشت و همسرش را رها کرد تا فرزندان خود را بزرگ کند.
وقتی پاتر ۱۹ ساله بود به دوست برادرش گادفری کینگ معرفی شد و نامزد کرد. کینگ که به عنوان یک راهب تراپیست پیشه کرده بود، کتاب های وارسته به پاتر داد. پس از حدود چهار ماه، او به گادفری نامه نوشت تا نامزدی را خاتمه دهد، پس از آن که اسقف ساوتوارک، توماس گرانت ، به او پیشنهاد داد که به عنوان یک خواهر مذهبی دعوت شود. به دلیل سلامتی ظریفش، مادرش پیشنهاد کرد که برایتون مکانی سالم برای او باشد.
پاتر تصمیم گرفت با مادر و برادرش با قطار به برایتون برود و زندگی مذهبی را بررسی کند. آنها در ۷ دسامبر ۱۸۶۸ وارد شهر شدند و خواهران را ملاقات کردند. پس از مدتی بحث، به پاتر پیشنهاد شد که روز بعد، عید لقاح معصوم، روز خوبی برای پذیرایی از او به عنوان یک فرد مستضعف خواهد بود. این یک تصمیم عجولانه بود و پاتر برای ورود ناگهانی به زندگی مذهبی آماده نبود. با این حال، او تصمیم گرفت که بماند و نام خواهر مری آنجلا را دریافت کرد. مشخص شد که زندگی در صومعه از نظر فیزیکی برای پاتر بسیار سخت بود و به او توصیه شد که پس از هجده ماه آن را ترک کند. مدیر معنوی او، پدر لمبرت، اس جی، متقاعد شده بود که او باید به یک نظم متفکرانه برود که ستایش عشای ربانی و فعالیت رسولانه را با هم ترکیب کند، به جای یک نظم کاملاً متفکرانه مانند کارملیت ها. او خواهران رحمت را در ۲۳ ژوئن ۱۸۷۰ ترک کرد.
همانطور که قوی تر شد، زندگی دعای پاتر پرشورتر گشت. پس از مدتی دعا و تأمل، او به فکر امکان تأسیس گروهی از خواهران مذهبی وقف کمک معنوی و در صورت امکان جسمانی بیماران و در حال مرگ افتاد. در سال ۱۸۷۲، او بیشتر و بیشتر متقاعد شد که این چیزی است که او برای انجام آن فراخوانده شده است.
