مری لو ویلیامز

مِری لو ویلیامز ( انگلیسی: Mary Lou Williams؛ ۸ مهٔ ۱۹۱۰ – ۲۸ مهٔ ۱۹۸۱ ) [ ۱] با نام اصلی مِری الفریدا اسکراگز، موسیقی دان، آهنگساز، تنظیم کننده، نوازنده پیانو جاز و سرپرست گروه نوازندگان در دوران بلوز کلاسیک زنان در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی بود. وی بین سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۸۱ میلادی فعالیت می کرد و بیش از ۱۰۰ قطعه موسیقی ضبط و منتشر کرد. [ ۲] او برای هنرمندان نامداری چون دوک الینگتون، بنی گودمن، ارل هاینز و تامی دورسی آهنگ سازی یا تنظیم موسیقی انجام داد و دوست و مربی موسیقی تلانیوس مانک، چارلی پارکر، مایلز دیویس، تد دمرون، باد پاول و دیزی گیلیسپی بود.
مِری لو که دومین فرزند از یازده فرزند خانواده بود، زادهٔ شهر آتلانتا بود ولی در محلهٔ «ایست لیبرتی» پیتسبرگ رشد و نمو یافت. [ ۳] او که یک نابغهٔ موسیقی بود، در دو سالگی توانست آهنگ های ساده ای را به طور گوشی یادگرفته و نت شان را بنوازد و در سه سالگی نواختن پیانو را از مادرش فرا گرفت. [ ۴] [ ۵] مری لو از روی ناچاری از سنین بسیار کم پیانو می نواخت. همسایه های سفیدپوست او به خانه شان آجر پرت می کردند تا اینکه ویلیامز شروع به نواختن پیانو در خانه هایشان کرد. [ ۶] او در شش سالگی با نوازندگی در مهمانی ها از ده برادر و خواهر ناتنی خود حمایت مالی می کرد؛[ ۷] اما نخستین اجرای عمومی اش در سن هفت سالگی بود و از آن پس در پیتسبرگ به عنوان «دختر کوچولوی پیانیست» معروف شد. [ ۸] او در سن ۱۵ سالگی به یک موسیقی دان و نوازنده حرفه ای مبدل شد و از لاوی آستین به عنوان بزرگ ترین الهام بخش خود نام برد. [ ۹] [ ۶] مری لو در نوامبر ۱۹۲۶ با نوازندهٔ ساکسوفون جاز «جان اورتون ویلیامز» ازدواج کرد. [ ۳]
مری لو در سال ۱۹۲۲ در سن ۱۲ سالگی در سالن های «اورفیوم سیرکت» ( یک مجموعهٔ زنجیره ای از سالن های سینما و وودویل ) برنامه اجرا می کرد. یک سال بعد او با دوک الینگتون و گروه موسیقی کوچکش به نام «واشینگتنی ها» به روی صحنه رفت. یک روز صبح حوالی ساعت سه، او در سالن «هارلم ریذم کلاب» با گروه موسیقی مک کینی کاتن پیکرز موسیقی می نواخت. در این حال لویی آرمسترانگ وارد اتاق شد و مکثی کرد تا به او نوازندگی او گوش دهد. ویلیامز بعدها و با خجالت به اتفاقی که پس از پایان اجرایش افتاد اشاره کرد: «لوئیس مرا بلند کرد و بوسید. »[ ۱۰]