مری ریسر ( به انگلیسی: Mary Reeser ) ( ۸ مارس ۱۸۸۴–۲ ژوئیهٔ ۱۹۵۱ ) زنی بود که گمان می رود مرگ وی ناشی از احتراق خودبه خودی انسان باشد. [ ۱]
حوالی ساعت ۸ بامداد ۲ ژوئیه ۱۹۵۱، پنسی کارپنتر ( صاحبخانهٔ ریسر ) به آپارتمان او مراجعه کرد تا یک تلگرام را به او تحویل بدهد. زمانی که کارپنتر متوجه شد دستگیرهٔ فلزی در ورودی بیش از اندازه گرم است با پلیس تماس گرفت.
بقایای ریسر ( که عمدتاً خاکستر بود ) در میان بقایای صندلی ای که روی آن نشسته بود پیدا شد. قسمتی از پای چپ او به همراه ستون مهره ها و جمجمه اش ( که جمع و کوچک شده بود ) تنها چیزهایی بودند که از او باقی مانده بود. اجسام پلاستیکی موجود در محل آتش سوزی نرم شده و شکل خود را از دست داده بودند، بالای دیوارها دود گرفته بود و کلید و پریزها تاب برداشته بودند. [ ۲] مجموع وزن بقایای ریسر و صندلی سوخته ۴/۵ کیلوگرم بود در حالی که او در زمان حیاتش ۷۹ کیلوگرم وزن داشت. [ ۳]
در ۷ ژوئیه ۱۹۵۱، جی. آر ریکرت رئیس پلیس سن پترزبورگ جعبه ای حاوی شواهد به دست آمده از محل حادثه را برای اف بی آی ارسال کرد. این شواهد شامل قطعات شیشه ای یافت شده در خاکستر، شش شی کوچک که تصور می شد دندان هستند، قسمتی از فرش و کفش باقی مانده در پای ریسر بودند. یادداشتی از جانب ریکرت ضمیمهٔ شواهد بود که در آن درخواست شده بود «هرگونه اطلاعات یا نظریه ای که بتواند توضیح دهد چگونه می توان بدن انسان را تا این حد نابود کرد و آتش را در یک منطقهٔ کوچک محدود کرد و آسیب ناچیزی به ساختمان و اثاثیهٔ اتاق وارد کرد» به آن ها داده شود.
سرانجام اف بی آی اعلام کرد که مرگ ریسر به واسطهٔ اثر فتیله قابل توضیح است. از آنجا که ریسر قرص خواب آور مصرف می کرد، آن ها فرض کردند که او هنگام سیگار کشیدن بیهوش شده و جامه ای که بر تن داشته آتش گرفته است. در گزارش اف بی آی آمده است: «هنگامی که بدن آتش می گیرد، به اندازهٔ کافی چربی و سایر مواد قابل اشتعال در آن وجود دارد که می توانند موجب مقادیر متفاوتی از تخریب شوند. گاهی این تخریب در اثر احتراق تا جایی ادامه می یابد که منجر به سوختن کامل بدن می شود. »[ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحوالی ساعت ۸ بامداد ۲ ژوئیه ۱۹۵۱، پنسی کارپنتر ( صاحبخانهٔ ریسر ) به آپارتمان او مراجعه کرد تا یک تلگرام را به او تحویل بدهد. زمانی که کارپنتر متوجه شد دستگیرهٔ فلزی در ورودی بیش از اندازه گرم است با پلیس تماس گرفت.
بقایای ریسر ( که عمدتاً خاکستر بود ) در میان بقایای صندلی ای که روی آن نشسته بود پیدا شد. قسمتی از پای چپ او به همراه ستون مهره ها و جمجمه اش ( که جمع و کوچک شده بود ) تنها چیزهایی بودند که از او باقی مانده بود. اجسام پلاستیکی موجود در محل آتش سوزی نرم شده و شکل خود را از دست داده بودند، بالای دیوارها دود گرفته بود و کلید و پریزها تاب برداشته بودند. [ ۲] مجموع وزن بقایای ریسر و صندلی سوخته ۴/۵ کیلوگرم بود در حالی که او در زمان حیاتش ۷۹ کیلوگرم وزن داشت. [ ۳]
در ۷ ژوئیه ۱۹۵۱، جی. آر ریکرت رئیس پلیس سن پترزبورگ جعبه ای حاوی شواهد به دست آمده از محل حادثه را برای اف بی آی ارسال کرد. این شواهد شامل قطعات شیشه ای یافت شده در خاکستر، شش شی کوچک که تصور می شد دندان هستند، قسمتی از فرش و کفش باقی مانده در پای ریسر بودند. یادداشتی از جانب ریکرت ضمیمهٔ شواهد بود که در آن درخواست شده بود «هرگونه اطلاعات یا نظریه ای که بتواند توضیح دهد چگونه می توان بدن انسان را تا این حد نابود کرد و آتش را در یک منطقهٔ کوچک محدود کرد و آسیب ناچیزی به ساختمان و اثاثیهٔ اتاق وارد کرد» به آن ها داده شود.
سرانجام اف بی آی اعلام کرد که مرگ ریسر به واسطهٔ اثر فتیله قابل توضیح است. از آنجا که ریسر قرص خواب آور مصرف می کرد، آن ها فرض کردند که او هنگام سیگار کشیدن بیهوش شده و جامه ای که بر تن داشته آتش گرفته است. در گزارش اف بی آی آمده است: «هنگامی که بدن آتش می گیرد، به اندازهٔ کافی چربی و سایر مواد قابل اشتعال در آن وجود دارد که می توانند موجب مقادیر متفاوتی از تخریب شوند. گاهی این تخریب در اثر احتراق تا جایی ادامه می یابد که منجر به سوختن کامل بدن می شود. »[ ۴]
wiki: مری ریسر