مریلین مونرو بازیگر آمریکایی بود که در اواخر عصر شنبه، ۴ اوت ۱۹۶۲، بر اثر مصرف بیش از حد باربیتورات در خانه اش در لس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت. جسد او قبل از طلوع آفتاب یکشنبه، ۵ اوت کشف شد. او یکی از محبوب ترین ستارگان هالیوود در طی دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰ بود. او در آن زمان به عنوان یک سمبل جنسی شناخته می شد و به مدت یک دهه پردرآمدترین بازیگر بود. فروش فیلم های مونرو تا زمان مرگش ۲۰۰ میلیون دلار بود.
... [مشاهده متن کامل]
مونرو چندین سال قبل از مرگش از بیماری های روانی و سوءمصرف مواد رنج می برد و از زمان ناجورها که در سال ۱۹۶۱ اکران شد، فیلمی را تکمیل نکرده بود. او سال ۱۹۶۱ را صرف حل مشکلات سلامتی خود کرده بود و در آوریل ۱۹۶۲ فیلمبرداری چیزی برای بخشیدن برای استودیو قرن بیستم را آغاز کرد اما استودیو اوایل ماه ژوئن او را اخراج کرد. این استودیو علناً او را مسئول مشکلات تولید می دانست و در هفته های قبل از مرگش، مونرو تلاش کرد تا با مصاحبه های متعدد با نشریات معتبر، چهرهٔ عمومی خود را اصلاح کند. او همچنین مذاکراتش با فاکس برای آغاز دوبارهٔ چیزی برای بخشیدن و بازی در نقش های دیگر تولیدات استودیو را آغاز کرد.
مونرو آخرین روز زندگی خود یعنی ۴ اوت را در خانه اش در برنتوود سپری کرد. او در طول زمان های مختلف با پاتریشیا نیوکامب، روزنامه نگار، یونیس موری، خانه دار، لورنس شیلر عکاس و رالف گرینسون، روان پزشک همراه بود. تقریباً در ساعت ۳ بامداد روز یکشنبه، ۵ اوت، متوجه شدند که مونرو در اتاق خواب خود را حبس کرده و وقتی از پنجره به اتاق خواب نگاه می کند بی پاسخ ظاهر می شود. موری در مورد این موضوع به گرینسون هشدار داد و پس از مدت کوتاهی با شکستن یک پنجره وارد اتاق شدند و مونرو را مرده یافتند. مطابق با سابقه بیش از حد مصرف دارو و تغییر خلق و خو و افکار خودکشی، مرگ او توسط دادستان پزشکی قانونی لس آنجلس به طور رسمی یک خودکشی احتمالی اعلام شد. هیچ مدرکی در مورد موارد دیگر یافت نشد و مصرف بیش از حد باربیتوراتی که داشت، منتفی شد. در ۸ اوت، جو دی ماجیو مراسم تشییع جنازه او را در گورستان وست وود برگزار کرد.
با وجود یافته های پزشک قانونی، از اواسط دههٔ ۱۹۶۰ چندین تئوری توطئه مبنی بر قتل یا مصرف بیش از حد تصادفی ارائه شده است. بسیاری از اینها شامل رئیس جمهور جان اف. کندی و برادرش، رابرت اف. کندی، و همچنین رهبر اتحادیه جیمی هوفا و رئیس اوباش سام جیانکانا است. با توجه به رواج این نظریه ها در رسانه ها، دفتر دادستان منطقه ای لس آنجلس این پرونده را در سال ۱۹۸۲ مورد بررسی مجدد قرار داد، اما هیچ مدرکی برای حمایت از این شایعات پیدا نکرد و مدارک با یافته های تحقیقات اصلی مخالفت نداشت.
... [مشاهده متن کامل]
مونرو چندین سال قبل از مرگش از بیماری های روانی و سوءمصرف مواد رنج می برد و از زمان ناجورها که در سال ۱۹۶۱ اکران شد، فیلمی را تکمیل نکرده بود. او سال ۱۹۶۱ را صرف حل مشکلات سلامتی خود کرده بود و در آوریل ۱۹۶۲ فیلمبرداری چیزی برای بخشیدن برای استودیو قرن بیستم را آغاز کرد اما استودیو اوایل ماه ژوئن او را اخراج کرد. این استودیو علناً او را مسئول مشکلات تولید می دانست و در هفته های قبل از مرگش، مونرو تلاش کرد تا با مصاحبه های متعدد با نشریات معتبر، چهرهٔ عمومی خود را اصلاح کند. او همچنین مذاکراتش با فاکس برای آغاز دوبارهٔ چیزی برای بخشیدن و بازی در نقش های دیگر تولیدات استودیو را آغاز کرد.
مونرو آخرین روز زندگی خود یعنی ۴ اوت را در خانه اش در برنتوود سپری کرد. او در طول زمان های مختلف با پاتریشیا نیوکامب، روزنامه نگار، یونیس موری، خانه دار، لورنس شیلر عکاس و رالف گرینسون، روان پزشک همراه بود. تقریباً در ساعت ۳ بامداد روز یکشنبه، ۵ اوت، متوجه شدند که مونرو در اتاق خواب خود را حبس کرده و وقتی از پنجره به اتاق خواب نگاه می کند بی پاسخ ظاهر می شود. موری در مورد این موضوع به گرینسون هشدار داد و پس از مدت کوتاهی با شکستن یک پنجره وارد اتاق شدند و مونرو را مرده یافتند. مطابق با سابقه بیش از حد مصرف دارو و تغییر خلق و خو و افکار خودکشی، مرگ او توسط دادستان پزشکی قانونی لس آنجلس به طور رسمی یک خودکشی احتمالی اعلام شد. هیچ مدرکی در مورد موارد دیگر یافت نشد و مصرف بیش از حد باربیتوراتی که داشت، منتفی شد. در ۸ اوت، جو دی ماجیو مراسم تشییع جنازه او را در گورستان وست وود برگزار کرد.
با وجود یافته های پزشک قانونی، از اواسط دههٔ ۱۹۶۰ چندین تئوری توطئه مبنی بر قتل یا مصرف بیش از حد تصادفی ارائه شده است. بسیاری از اینها شامل رئیس جمهور جان اف. کندی و برادرش، رابرت اف. کندی، و همچنین رهبر اتحادیه جیمی هوفا و رئیس اوباش سام جیانکانا است. با توجه به رواج این نظریه ها در رسانه ها، دفتر دادستان منطقه ای لس آنجلس این پرونده را در سال ۱۹۸۲ مورد بررسی مجدد قرار داد، اما هیچ مدرکی برای حمایت از این شایعات پیدا نکرد و مدارک با یافته های تحقیقات اصلی مخالفت نداشت.
