مرگ مایکل جکسون

مایکل جکسون در خانه ای اجاره شده در «بلوار نورت کارل وود» در منطقهٔ «بورلی هیلز لوس آنجلس»[ و ۱] در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ درگذشت. مرگ او در اثر سکتهٔ قلبی اتفاق افتاد. دو ماه بعد از مرگ جکسون، پزشکی قانونی لس آنجلس مرگ او را قتل معرفی کرد.
جکسون در روز تمرین کنسرتش تنها چند هفته قبل از آغاز تور درگذشت. «این آخرش است» نام این مجموعه کنسرت ها بود که «بزرگ ترین بازگشت جهان» لقب گرفته بود. تعداد این کنسرت ها ابتدا ده عدد بود اما در نهایت مایکل که از نظر مالی آسیب پذیر گشته بود توسط بانیان تور تحت فشار قرار گرفت و با اجرای پنجاه کنسرت موافقت کرد، تمام یک میلیون بلیت نیز در حدود سه ماه قبل از مرگش و در یک روز به فروش رفتند.
درگذشت جکسون باعث غلیان و خروش ناگهانی احساسات جهانی و لبریز سوگ فراوانی در سراسر دنیا و همچنین قفل شدن بی سابقهٔ اینترنت در اکثر کشورهای جهان شد. فردای روز درگذشت مایکل، کنگره آمریکا که متشکل از نمایندگان و سناتورهای آمریکا است برای احترام به وی، ۱ دقیقه به صورت ایستاده سکوت کردند و در بیانیه ای، درگذشت وی را تسلیت گفتند و اضافه کردند:
«خدا را شکر می کنیم که به ما اجازه داد تا در زمان و مکانی زندگی کنیم که مایکل جکسون در آن زندگی می کرد». [ ۱]
خبر درگذشت مایکل تا مدت ها تیتر اصلی رسانه های تمام جهان بود. سایت هایی همانند گوگل و شبکه های مخابراتی پس از اعلام خبر مرگ مایکل به دلیل هجوم یک بارهٔ کاربران، برای چندین دقیقه از دسترس خارج یا دچار اختلال شدند. خبرگزاری های رسمی خبر از خودکشی حداقل ۱۲ نفر را در پی این واقعه دادند. [ ۲] [ ۳]
همچنین افراد سرشناس بسیاری همچون نلسون ماندلا، [ ۴] باراک اوباما، [ ۵] بیل کلینتون، مدونا و استیون اسپیلبرگ، [ ۶] درگذشت او را ویران کننده خواندند. شبکهٔ تلویزیونی وی اچ وان، مرگ جکسون را «تکان دهنده ترین لحظه در تاریخ صنعت موسیقی» خواند.
در ۷ ژوئیهٔ ۲۰۰۹ و ۱۲ روز بعد از مرگ جکسون، مراسم یادبودش در سالن استیپلز سنتر، جایی که جکسون دو روز قبل از مرگش در آن برای کنسرت هایش تمرین می کرد، با حضور بیش از دو میلیون نفر که تنها بخش کمی توانستند شرکت کنند برگزار شد. این مراسم از شبکه های تلویزیونی به صورت زنده پخش شد و بیش ۱ میلیارد نفر آن را تماشا کردند و به یکی از پربیننده ترین برنامه های تلویزیونی تاریخ تبدیل شد.