مرگ فروشنده

ویلیِ شصت وسه ساله از یک سفر کاری ناموفق به خانه اش در نیویورک بازگشته. ویلی با همسرش لیندا مشغول صحبت می شود و مشخص می شود که زندگی مشقت باری دارد. به نظر می رسد که حافظه ویلی دچار مشکل شده، گاهی خود را در گذشته و در خاطراتش تصور می کند و بدتر از همه اینکه با خودش صحبت می کند. ویلی از اینکه پسر بزرگش بیف در کارش موفق نیست ناراضی است. بیف و هپی با هم مشغول صحبت می شوند و ناراحتی خود را از زوال عقلی پدرشان ابراز می کنند. هر دو از وضعیت شغلیشان ناراضی هستند و ایده خرید یک مزرعه در غرب را در ذهنشان می پرورانند. ویلی به روزگار خوش گذشته اش می اندیشد که پسرانش در بوستون به دیدارش می آمدند. زمانی که چارلی به ویلی گفته بود که بیف در امتحان ریاضی رد شده اما پسر خودش برنارد بسیار باهوش و موفق است. اما ویلی به این فکر می کند که پسرانش خوش قیافه تر هستند و به نظرش همین باعث موفقیتشان خواهد شد. ویلی خاطرات زیادی را به یاد می آورد، از جمله خانم فرانسیس که در بوستون با او رابطه داشته. به نظر می رسد که ویلی زمان حال و گذشته را با هم قاطی می کند و وقتی که چارلی در زمان حال به خانه ویلی می آید تا با او ورق بازی کند، ویلی با برادرش بن مشغول صحبت می شود. بن سال ها پیش به دنبال زندگی خودش رفته و حسابی ثروتمند شده و ویلی آرزو می کند که ای کاش او هم با بن رفته بود. ویلی از رییسش هاوارد درخواست می کند که بازاریابی مناطق نزدیک را به او بدهد و او را به جاهای دور دست نفرستد اما در نهایت ویلی اخراج می شود. بیف هم که به دنبال شغل و کاسبی جدیدی است با شکست مواجه می شود و بدتر از همه اینکه با برنارد که ظاهراً آدم موفقی است ملاقات می کند. بیف و هپی با هم به رستوران می روند و در آن جا ویلی هم به آن ها می پیوندد. در این میان مشخص می شود که زمانی که بیف به ملاقات پدرش در بوستون رفته است از رابطه نامشروع پدرش مطلع شده. ویلی در نظر بیف دیگر یک قهرمان نیست بلکه یک بازنده تمام عیار است. در خانه، ویلی به برادرش دربارهٔ نقشه اش برای خودکشی می گوید و اینکه با یک تصادف ساختگی با مرگ خودش بیمه عمر او به خانواده اش برسد. بیف به خانه می آید و ویلی را یک آدم عادی و حقیر خطاب می کند و از پدرش می خواهد او را همانگونه که هست بپذیرد. در پایان ویلی تصمیم می گیرد که دست به خودکشی بزند.