مرگ سقراط ( به فرانسوی: La Mort de Socrate ) اثری است از نقاش فرانسوی ژاک لوئی داوید که در سال ۱۷۸۷ میلادی خلق شده است.
این اثر یکی از مشهورترین آثار هنری است که در دوران نئوکلاسیک کشیده شده است. در دهه ۱۷۸۰ هنرمند فرانسوی ژاک لوئی داوید شروع به تولید آثاری کرد که تم های کلاسیک و ریاضت زیبایی شناختی در آن ها به کار رفته بود. او مرگ سقراط را در اوج این فاز در سال ۱۷۸۷ تولید کرد و همان سال آن را به سالن پاریس اهدا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
لوئی داوید تابلوی مرگ سقراط را در سبک نئوکلاسیک و با استفاده از رنگ روغن کشیده است. تابلو به ابعاد ۱۲۹٫۵ در ۱۹۶٫۲ سانتی متر است. هم اکنون این تابلوی هنری، تحت مالکیت موزه متروپولیتن نیویورک قرار دارد.
در میان هیاهوی ناله و فغان شاگردان، سقراط با یک دست جام شوکران را به دست می گیرد و با دست دیگر آسمان را نشان می دهد.
قرمزی جام می تواند اشاره ای به مرگ آوری ( به رنگ خون ) جام باشد. همچنین ممکن است به عزم راسخ و آتشین سقراط در نوشیدن شوکران اشاره کند.
دست دیگر سقراط که آسمان را نشان می دهد، می تواند اشاره ای به اعتقاد سقراط به زندگی پس از مرگ و وجود بهشت باشد و همچنین ممکن است اشاره به این سخن سقراط در جریان محاکمه اش داشته باشد که او فرمان خدا ( آسمان ) را به خوشایند مردم آتن ترجیح می دهد و جام را برای خدا می نوشد.
با این که این اتفاق واقعی است، دیوید هنگام به تصویر کشیدن صحنه چند تغییر کوچک در آن اعمال کرده است. بیشترین تغییر در کاراکترها دیده می شود. در حالی که سقراط، پیروانش سیمیاس و سبس، کریتو، آپولودوروس و اعضای خانواده اش در این صحنه حاضر بودند، افلاطون و دیگر افراد حاضر در این نقاشی، هنگام مرگ سقراط در کنار او نبوده اند.
این اثر یکی از مشهورترین آثار هنری است که در دوران نئوکلاسیک کشیده شده است. در دهه ۱۷۸۰ هنرمند فرانسوی ژاک لوئی داوید شروع به تولید آثاری کرد که تم های کلاسیک و ریاضت زیبایی شناختی در آن ها به کار رفته بود. او مرگ سقراط را در اوج این فاز در سال ۱۷۸۷ تولید کرد و همان سال آن را به سالن پاریس اهدا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
لوئی داوید تابلوی مرگ سقراط را در سبک نئوکلاسیک و با استفاده از رنگ روغن کشیده است. تابلو به ابعاد ۱۲۹٫۵ در ۱۹۶٫۲ سانتی متر است. هم اکنون این تابلوی هنری، تحت مالکیت موزه متروپولیتن نیویورک قرار دارد.
در میان هیاهوی ناله و فغان شاگردان، سقراط با یک دست جام شوکران را به دست می گیرد و با دست دیگر آسمان را نشان می دهد.
قرمزی جام می تواند اشاره ای به مرگ آوری ( به رنگ خون ) جام باشد. همچنین ممکن است به عزم راسخ و آتشین سقراط در نوشیدن شوکران اشاره کند.
دست دیگر سقراط که آسمان را نشان می دهد، می تواند اشاره ای به اعتقاد سقراط به زندگی پس از مرگ و وجود بهشت باشد و همچنین ممکن است اشاره به این سخن سقراط در جریان محاکمه اش داشته باشد که او فرمان خدا ( آسمان ) را به خوشایند مردم آتن ترجیح می دهد و جام را برای خدا می نوشد.
با این که این اتفاق واقعی است، دیوید هنگام به تصویر کشیدن صحنه چند تغییر کوچک در آن اعمال کرده است. بیشترین تغییر در کاراکترها دیده می شود. در حالی که سقراط، پیروانش سیمیاس و سبس، کریتو، آپولودوروس و اعضای خانواده اش در این صحنه حاضر بودند، افلاطون و دیگر افراد حاضر در این نقاشی، هنگام مرگ سقراط در کنار او نبوده اند.
