در سال ۱۹۴۰، بنیتو موسولینی کشور خود را به جنگ جهانی دوم در طرفداری از آلمان نازی برد اما به زودی با شکست نظامی روبرو شد. در پاییز سال ۱۹۴۳، وی به عنوان رهبر یک دولت دست نشانده آلمانی در شمال ایتالیا تنزل یافت و با پیشرفت متفقین از جنوب درگیری ها با پارتیزان ها شروع شد. در آوریل ۱۹۴۵، با پیشروی متفقین و شکست آخرین دفاع آلمانی ها در شمال ایتالیا و قیام عمومی پارتیزان ها در شهرها، وضعیت موسولینی ناپایدار به نظر می رسید. در ۲۵ آوریل او از میلان، جایی که در آنجا مستقر بود گریخت و سعی در فرار به سمت مرز سوئیس داشت. او و معشوقه اش، کلارا پتاچی، در ۲۷ آوریل توسط پارتیزان های محلی در نزدیکی روستای دونگو در دریاچه کومو به اسارت درآمدند. بعد از ظهر دو روز قبل از خودکشی آدولف هیتلر، موسولینی و پتاچی تیرباران شدند.
اجساد موسولینی و پتاچی را به میلان بردند و در یک میدان حومه پیازاله لورتو، در میان جمعیت عصبانی برای تحقیر فاشیسم ها رها کردند. سپس از میله های فلزی در بالای ایستگاه اتوبوس در میدان آویزان شدند. اجساد مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. در ابتدا موسولینی در یک قبر ناشناس به خاک سپرده شد، اما در سه شنبه عید پاک سال ۱۹۴۶ گور وی توسط دومینیکو لِکیزی و دو نئوفاشیست دیگر شناسایی و شکافته شد و پیکرش به سرقت رفت. سرانجام در سال ۱۹۵۷، بقایای جسد وی در دخمه خانواده موسولینی در شهر زادگاهشپره داپیو دفن شد. مقبره وی به محلی برای زیارت نئو فاشیست ها بدل شده است و سالگرد درگذشت او با تظاهرات نئو فاشیستی همراه است.
در سالهای پس از جنگ، شکیاتی در مورد مرگ موسولینی در ایتالیا به وجود آمده است ( اما، به طور کلی، نه بین المللی ) به گونه ای که مقایسه ای با نظریه های توطئه ترور جان اف. کندی صورت گرفته است. روزنامه نگاران، سیاستمداران و مورخان با تردید در صحت گزارش ها، نظریه ها و گمانه زنی های متنوعی در مورد چگونگی فوت موسولینی و اینکه چه کسی مسئول آن بوده مطرح کرده اند. دست کم دوازده فرد مختلف در موارد مختلف ادعا کرده اند که قاتل هستند. این موارد شامل لوئیجی لونگو و ساندرو پرتینی است که پس از آن به ترتیب دبیرکل حزب کمونیست ایتالیا و رئیس جمهور ایتالیا شدند. چندین نویسنده معتقدند که مرگ موسولینی بخشی از عملیات نیروهای ویژه انگلیس به دستور وینستون چرچیل بوده است.
پس از حمله متفقین به سیسیل در ژوئیه سال ۱۹۴۳، موسولینی تحت بازداشت قرار گرفت. پس از آن ایتالیا با متفقین در کاسابیل آتش بس امضا کرد. [ ۱] بعداً در همان سال، وی در یورش گِران ساسو توسط نیروهای ویژه آلمانی از زندان نجات یافت و هیتلر وی را به عنوان رهبر جمهوری اجتماعی ایتالیا، یک دولت دست نشانده آلمانی مستقر در شمال ایتالیا و مستقر در شهر سالو در نزدیک دریاچه گارد منصب کرد. [ ۲] تا سال ۱۹۴۴ «جمهوری سالی» نه تنها توسط متفقین که از جنوب در حال پیشروی بودند که از طرف پارتیزان ضد فاشیست ایتالیا، در یک درگیری وحشیانه که قرار گرفته بود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاجساد موسولینی و پتاچی را به میلان بردند و در یک میدان حومه پیازاله لورتو، در میان جمعیت عصبانی برای تحقیر فاشیسم ها رها کردند. سپس از میله های فلزی در بالای ایستگاه اتوبوس در میدان آویزان شدند. اجساد مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. در ابتدا موسولینی در یک قبر ناشناس به خاک سپرده شد، اما در سه شنبه عید پاک سال ۱۹۴۶ گور وی توسط دومینیکو لِکیزی و دو نئوفاشیست دیگر شناسایی و شکافته شد و پیکرش به سرقت رفت. سرانجام در سال ۱۹۵۷، بقایای جسد وی در دخمه خانواده موسولینی در شهر زادگاهشپره داپیو دفن شد. مقبره وی به محلی برای زیارت نئو فاشیست ها بدل شده است و سالگرد درگذشت او با تظاهرات نئو فاشیستی همراه است.
در سالهای پس از جنگ، شکیاتی در مورد مرگ موسولینی در ایتالیا به وجود آمده است ( اما، به طور کلی، نه بین المللی ) به گونه ای که مقایسه ای با نظریه های توطئه ترور جان اف. کندی صورت گرفته است. روزنامه نگاران، سیاستمداران و مورخان با تردید در صحت گزارش ها، نظریه ها و گمانه زنی های متنوعی در مورد چگونگی فوت موسولینی و اینکه چه کسی مسئول آن بوده مطرح کرده اند. دست کم دوازده فرد مختلف در موارد مختلف ادعا کرده اند که قاتل هستند. این موارد شامل لوئیجی لونگو و ساندرو پرتینی است که پس از آن به ترتیب دبیرکل حزب کمونیست ایتالیا و رئیس جمهور ایتالیا شدند. چندین نویسنده معتقدند که مرگ موسولینی بخشی از عملیات نیروهای ویژه انگلیس به دستور وینستون چرچیل بوده است.
پس از حمله متفقین به سیسیل در ژوئیه سال ۱۹۴۳، موسولینی تحت بازداشت قرار گرفت. پس از آن ایتالیا با متفقین در کاسابیل آتش بس امضا کرد. [ ۱] بعداً در همان سال، وی در یورش گِران ساسو توسط نیروهای ویژه آلمانی از زندان نجات یافت و هیتلر وی را به عنوان رهبر جمهوری اجتماعی ایتالیا، یک دولت دست نشانده آلمانی مستقر در شمال ایتالیا و مستقر در شهر سالو در نزدیک دریاچه گارد منصب کرد. [ ۲] تا سال ۱۹۴۴ «جمهوری سالی» نه تنها توسط متفقین که از جنوب در حال پیشروی بودند که از طرف پارتیزان ضد فاشیست ایتالیا، در یک درگیری وحشیانه که قرار گرفته بود. [ ۳]
wiki: مرگ بنیتو موسولینی