مرکوری ۱۳ سیزده زن آمریکایی بودند که در برنامه ای با بودجه خصوصی ویلیام راندولف لاولیس دوم با هدف آزمایش و غربالگری زنان برای پرواز فضایی انسانی شرکت کردند. شرکت کنندگان - کارآموزان فضانورد توسط جری کاب بانوی اول ( یا FLAT ) نامیده شدند - با موفقیت تحت آزمایشات غربالگری فیزیولوژیکی قرار گرفتند که فضانوردان توسط ناسا در ۹ آوریل ۱۹۵۹ برای برنامه فضایی مرکوری انتخاب شدند. در حالی که لاولیس این پروژه را زن در برنامه فضایی نامید، [ ۱] این سیزده زن بعداً به عنوان مرکوری ۱۳ شناخته شدند - اصطلاحی که در سال ۱۹۹۵ توسط جیمز کراس تهیه کننده هالیوود برای مقایسه با فضانوردان مرکوری هفت ابداع شد. زنان مرکوری ۱۳ بخشی از برنامه رسمی فضانوردان ناسا نبودند، و هرگز به عنوان بخشی از مأموریت ناسا در فضا پرواز نکردند.
در دهه ۱۹۶۰ برخی از این زنان از جمله کسانی بودند که در کاخ سفید و کنگره ایالات متحده لابی کردند تا زنان نیز در برنامه فضانوردی قرار داده شوند. آنها در سال ۱۹۶۲ در برابر یک کمیته کنگره شهادت دادند. در سال ۱۹۶۳، کلر لوس مقاله ای برای مجله لایف نوشت و در آن از ناسا به دلیل عدم پذیرش زنان به عنوان فضانورد انتقاد کرد. [ ۲]
یکی از سیزده نفر عضو مرکوری، والی فانک، در یک پرواز زیرمداری در ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۱ ( مأموریت نیو شپرد ۴ پرواز ۱۶ بلو اوریجین ) به فضا پرتاب شد و او را به پیرترین زنی تبدیل کرد که در سن ۸۲ سالگی به فضا رفت. داستان این زنان در کتاب ها، نمایشگاه ها و فیلم های متعددی از جمله مستند مرکوری ۱۳ محصول نتفلیکس در سال ۲۰۱۸ مورد تجلیل قرار گرفت .
هنگامی که ناسا برای اولین بار قصد داشت افراد را به فضا بفرستد، معتقد بود که بهترین نامزدها خلبانان، خدمه زیردریایی یا اعضای اکتشافات به مناطق قطب جنوب یا قطب شمال خواهند بود. آن ها همچنین فکر می کردند افرادی با پیش زمینه های ورزشی شدیدتر، مانند چتربازی، کوه نوردی، غواصی در اعماق دریا و غیره در این برنامه برتری خواهند داشت. [ ۳]
ناسا می دانست که افراد زیادی برای این فرصت درخواست می کنند و آزمایش هزینه بالایی دارد. پرزیدنت دوایت آیزنهاور معتقد بود که خلبانان آزمایشی نظامی بهترین فضانوردان را می سازند و قبلاً آزمایش ها و آموزش های دقیقی را در دولت پشت سر گذاشته بودند. این امر الزامات آزمایش را تا حد زیادی تغییر داد و تاریخچه افرادی را که در ابتدا برای رفتن به فضا انتخاب شده بودند تغییر داد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۱۹۶۰ برخی از این زنان از جمله کسانی بودند که در کاخ سفید و کنگره ایالات متحده لابی کردند تا زنان نیز در برنامه فضانوردی قرار داده شوند. آنها در سال ۱۹۶۲ در برابر یک کمیته کنگره شهادت دادند. در سال ۱۹۶۳، کلر لوس مقاله ای برای مجله لایف نوشت و در آن از ناسا به دلیل عدم پذیرش زنان به عنوان فضانورد انتقاد کرد. [ ۲]
یکی از سیزده نفر عضو مرکوری، والی فانک، در یک پرواز زیرمداری در ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۱ ( مأموریت نیو شپرد ۴ پرواز ۱۶ بلو اوریجین ) به فضا پرتاب شد و او را به پیرترین زنی تبدیل کرد که در سن ۸۲ سالگی به فضا رفت. داستان این زنان در کتاب ها، نمایشگاه ها و فیلم های متعددی از جمله مستند مرکوری ۱۳ محصول نتفلیکس در سال ۲۰۱۸ مورد تجلیل قرار گرفت .
هنگامی که ناسا برای اولین بار قصد داشت افراد را به فضا بفرستد، معتقد بود که بهترین نامزدها خلبانان، خدمه زیردریایی یا اعضای اکتشافات به مناطق قطب جنوب یا قطب شمال خواهند بود. آن ها همچنین فکر می کردند افرادی با پیش زمینه های ورزشی شدیدتر، مانند چتربازی، کوه نوردی، غواصی در اعماق دریا و غیره در این برنامه برتری خواهند داشت. [ ۳]
ناسا می دانست که افراد زیادی برای این فرصت درخواست می کنند و آزمایش هزینه بالایی دارد. پرزیدنت دوایت آیزنهاور معتقد بود که خلبانان آزمایشی نظامی بهترین فضانوردان را می سازند و قبلاً آزمایش ها و آموزش های دقیقی را در دولت پشت سر گذاشته بودند. این امر الزامات آزمایش را تا حد زیادی تغییر داد و تاریخچه افرادی را که در ابتدا برای رفتن به فضا انتخاب شده بودند تغییر داد. [ ۴]
wiki: مرکوری ۱۳