مرکز پرفشار منطقه ای است که فشار هوا در سطح زمین در مرکز آن بیشتر از محیط اطراف آن است. در این نواحی به علت چگالی بیشتر هوای ناحیه داخلی، جهت باد به سمت خارج است. همچنین به علت نیروی کوریولیس، در نیمکره شمالی جهت وزش باد در جهت عقربه های ساعت و در نیمکره جنوبی در خلاف جهت عقربه های ساعت است. [ ۱]
سامانه های پرفشار حاصل فرونشینی هوا در گشت کره ( تروپوسفر، لایه های از جو که پدیده های آب و هوایی در آن اتفاق می افتند ) است. در مراکز پرفشار، عمدتاً هوای خنک تر و خشک تر به همراه آسمانی صاف مشاهده می شود. علت این امر، فرونشینی هوا در مراکز پرفشار است. در برخی موارد در زمستان مراکز پرفشار با توده های هوای قطبی ادغام می شوند. این هوای سرد و پرفشار اگر از روی آب های گرم عبور کنند ناپایدار شده و فعال می شوند. در مناطق زیرگرمسیری، هوای پرفشار که به شدت پایدار است بعنوان پشته زیرگرمسیری شناخته می شود و باعث حرکت چرخندها و سامانه های جوی در امتداد خط استوا می شود. این پشته ها با جلوگیری از ورود سامانه ها به عرضهای بالاتر، یکی از دلایل شکلگیری بیابان های جهان هستند. پشته های زیرگرمسیری با افزایش ارتفاع از زمین قویتر می شوند، این در حالی است که پرفشار زیرشمالگانی با افزایش ارتفاع ضعیف تر می شوند.
نواحی پرفشار در سطح زمین بادهای ملایمی را به دنبال دارند که حاصل فرونشست هوا به لایه های زیرین جو است. این فرونشست معمولاً باعث خشک شدن و از دست دادن رطوبت هوا می شود. در طول مدت استقرار این هوا، دمای هوا افزایش می یابد. چون ابری وجود ندارد که جلوی تابش نور خورشید را بگیرد. در هنگام شب فقدان ابر، موجب خروج تابش های گرمایی از زمین می شود که باعث کاهش دمای هوا می شود. با آرام شدن هوا در سطح زمین، فرونشست ها به لایه های زیرین مراکز پرفشار باعث ایجاد آلودگی و غبار در نقاط صنعتی و شهری می شود که به این پدیده وارونگی دما گفته می شود. همچنین اگر رطوبت نسبی در شب به ۱۰۰ درصد برسد، در این شرایط مه تشکیل می شود. گاهی اوقات سامانه های پرفشار که در نیمکره شمالی از عرضهای بالاتر به پایین تر حرکت می کنند با توده های هوای قطبی ادغام می شوند. هنگامی که این سامانه ها از آب های آزاد و گرمتر عبور می کنند بشدت ناپایدار شده و خصوصیات یک توده هوای دریایی را به خود می گیرند. این توده ها کم فشارهای قطبی نیز نامیده می شوند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسامانه های پرفشار حاصل فرونشینی هوا در گشت کره ( تروپوسفر، لایه های از جو که پدیده های آب و هوایی در آن اتفاق می افتند ) است. در مراکز پرفشار، عمدتاً هوای خنک تر و خشک تر به همراه آسمانی صاف مشاهده می شود. علت این امر، فرونشینی هوا در مراکز پرفشار است. در برخی موارد در زمستان مراکز پرفشار با توده های هوای قطبی ادغام می شوند. این هوای سرد و پرفشار اگر از روی آب های گرم عبور کنند ناپایدار شده و فعال می شوند. در مناطق زیرگرمسیری، هوای پرفشار که به شدت پایدار است بعنوان پشته زیرگرمسیری شناخته می شود و باعث حرکت چرخندها و سامانه های جوی در امتداد خط استوا می شود. این پشته ها با جلوگیری از ورود سامانه ها به عرضهای بالاتر، یکی از دلایل شکلگیری بیابان های جهان هستند. پشته های زیرگرمسیری با افزایش ارتفاع از زمین قویتر می شوند، این در حالی است که پرفشار زیرشمالگانی با افزایش ارتفاع ضعیف تر می شوند.
نواحی پرفشار در سطح زمین بادهای ملایمی را به دنبال دارند که حاصل فرونشست هوا به لایه های زیرین جو است. این فرونشست معمولاً باعث خشک شدن و از دست دادن رطوبت هوا می شود. در طول مدت استقرار این هوا، دمای هوا افزایش می یابد. چون ابری وجود ندارد که جلوی تابش نور خورشید را بگیرد. در هنگام شب فقدان ابر، موجب خروج تابش های گرمایی از زمین می شود که باعث کاهش دمای هوا می شود. با آرام شدن هوا در سطح زمین، فرونشست ها به لایه های زیرین مراکز پرفشار باعث ایجاد آلودگی و غبار در نقاط صنعتی و شهری می شود که به این پدیده وارونگی دما گفته می شود. همچنین اگر رطوبت نسبی در شب به ۱۰۰ درصد برسد، در این شرایط مه تشکیل می شود. گاهی اوقات سامانه های پرفشار که در نیمکره شمالی از عرضهای بالاتر به پایین تر حرکت می کنند با توده های هوای قطبی ادغام می شوند. هنگامی که این سامانه ها از آب های آزاد و گرمتر عبور می کنند بشدت ناپایدار شده و خصوصیات یک توده هوای دریایی را به خود می گیرند. این توده ها کم فشارهای قطبی نیز نامیده می شوند. [ ۲]
wiki: مرکز پرفشار