مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای (دانشگاه علوم پزشکی تهران). معرفی مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای ( دانشگاه علوم پزشکی تهران )
پزشکی هسته ای عبارت است از کلیه اقدام های تخصصی تشخیصی و درمانی در دو حیطه بالینی و پاراکلینیکی که در آن از چشمه های باز مواد رادیواکتیو استفاده می شود.
تصویر برداری مولکولی و هیبریدی، درمان با چشمه های باز رادیواکتیو، آزمایش های رادیو ایمونواسی و پی گیری بالینی بیماران در تیم پزشکی مسئول از حیطه های مهم کاری این رشته محسوب می شوند.
مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای[ ۴] با هدف ارتقای سطح پژوهش های بنیادی و مسئله محور در زمینه تصویربرداری هسته ای و مولکولی و نیز درمان های هسته ای که هر روزه در حال تغییر است، گام برمی دارد و در راستای رسیدن به مرزهای علم و فناوری، به پرورش نیروی انسانی متخصص، اجرای پروژه های تحقیقاتی و جلب همکاری متخصصین خارج از کشور می پردازد.
همچنین این مرکز با توجه به نتایج تحقیق های جدید به بومی سازی علوم و فنون و به کاربستن آن در کشور پرداخته و در صورت فراهم شدن امکانات نسبت به مشارکت در اجرای پروژه های ملی با سایر بخشها و دستگاه ها همکاری می نماید.
قطب علمی پزشکی هسته ای کشور در زمینه سرآمدی و پیشرو بودن و در راستای یکسان سازی خدمات و ارائه آن به بهترین نحو و کیفیت جهت برخورداری جامعه از خدمات بهینه در نظر دارد نسبت به تهیه، ارائه و انتشار گایدلاین های تصویربرداری و نیز ارائه خدمات درمانی و بهداشتی در زمینه های کاری مرتبط اقدام نماید.
موافقت اصولی تأسیس مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی تهران در تاریخ ۱۳۸۴/۱۱/۰۸ و موافقت قطعی مربوطه در تاریخ ۱۳۸۷/۰۲/۰۷ اخذ شده است، ولی این مرکز بیش از نیم قرن ( از سال ۱۳۴۴ ) سابقه فعالیت دارد.
در ایران استفاده از مواد رادیو اکتیو در پزشکی با اندازگیری مقدار ید رادیو اکتیو ادرار ۲۴ ساعته در سال ۱۳۳۹ شمسی برابر ۱۹۶۰ میلادی بوسیله دستگاهی که چهار لوله Geiger Muller در اطراف ظرف ادرار قرار داده شده بود در آزمایشگاه معروف به آزمایشگاه پیمان مرکزی در دانشکده علوم دانشگاه تهران شروع شد. حدود یکسال بعد ( سال ۱۳۴۰ ) نقشه برداری از تیروئید توسط گاماکامرایی که به بیمارستان رازی هدیه شده بود و همچنین اندازگیری هورمون تیروئید در خون توسط صادق نظام مافی استاد گروه آموزشی داخلی دانشکده پزشکی تهران با کمک کارشناسی به نام M. C. Nokes در زیر زمین بیمارستان که گویا زمانی حوضخانه حاج محتشم السلطنه اسفندیاری بود انجام می شد که کمک های کارشناس مذکور در پیشرفت کار پزشکی هسته ای بسیار مؤثر بوده است، در همان زمان، هوشنگ دولت آبادی در مطب خصوصی خود در تهران وسایلی برای سنجش جذب ید ۱۳۱ تیروئید و اندازه گیری PBI 131 گرد آورده بود. چندی بعد رسول برکت آزمایشگاه پزشکی هسته ای را در دانشگاه شیراز بنیان نهاد و چندی آنرا ارائه نمود.
پزشکی هسته ای عبارت است از کلیه اقدام های تخصصی تشخیصی و درمانی در دو حیطه بالینی و پاراکلینیکی که در آن از چشمه های باز مواد رادیواکتیو استفاده می شود.
تصویر برداری مولکولی و هیبریدی، درمان با چشمه های باز رادیواکتیو، آزمایش های رادیو ایمونواسی و پی گیری بالینی بیماران در تیم پزشکی مسئول از حیطه های مهم کاری این رشته محسوب می شوند.
مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای[ ۴] با هدف ارتقای سطح پژوهش های بنیادی و مسئله محور در زمینه تصویربرداری هسته ای و مولکولی و نیز درمان های هسته ای که هر روزه در حال تغییر است، گام برمی دارد و در راستای رسیدن به مرزهای علم و فناوری، به پرورش نیروی انسانی متخصص، اجرای پروژه های تحقیقاتی و جلب همکاری متخصصین خارج از کشور می پردازد.
همچنین این مرکز با توجه به نتایج تحقیق های جدید به بومی سازی علوم و فنون و به کاربستن آن در کشور پرداخته و در صورت فراهم شدن امکانات نسبت به مشارکت در اجرای پروژه های ملی با سایر بخشها و دستگاه ها همکاری می نماید.
قطب علمی پزشکی هسته ای کشور در زمینه سرآمدی و پیشرو بودن و در راستای یکسان سازی خدمات و ارائه آن به بهترین نحو و کیفیت جهت برخورداری جامعه از خدمات بهینه در نظر دارد نسبت به تهیه، ارائه و انتشار گایدلاین های تصویربرداری و نیز ارائه خدمات درمانی و بهداشتی در زمینه های کاری مرتبط اقدام نماید.
موافقت اصولی تأسیس مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی تهران در تاریخ ۱۳۸۴/۱۱/۰۸ و موافقت قطعی مربوطه در تاریخ ۱۳۸۷/۰۲/۰۷ اخذ شده است، ولی این مرکز بیش از نیم قرن ( از سال ۱۳۴۴ ) سابقه فعالیت دارد.
در ایران استفاده از مواد رادیو اکتیو در پزشکی با اندازگیری مقدار ید رادیو اکتیو ادرار ۲۴ ساعته در سال ۱۳۳۹ شمسی برابر ۱۹۶۰ میلادی بوسیله دستگاهی که چهار لوله Geiger Muller در اطراف ظرف ادرار قرار داده شده بود در آزمایشگاه معروف به آزمایشگاه پیمان مرکزی در دانشکده علوم دانشگاه تهران شروع شد. حدود یکسال بعد ( سال ۱۳۴۰ ) نقشه برداری از تیروئید توسط گاماکامرایی که به بیمارستان رازی هدیه شده بود و همچنین اندازگیری هورمون تیروئید در خون توسط صادق نظام مافی استاد گروه آموزشی داخلی دانشکده پزشکی تهران با کمک کارشناسی به نام M. C. Nokes در زیر زمین بیمارستان که گویا زمانی حوضخانه حاج محتشم السلطنه اسفندیاری بود انجام می شد که کمک های کارشناس مذکور در پیشرفت کار پزشکی هسته ای بسیار مؤثر بوده است، در همان زمان، هوشنگ دولت آبادی در مطب خصوصی خود در تهران وسایلی برای سنجش جذب ید ۱۳۱ تیروئید و اندازه گیری PBI 131 گرد آورده بود. چندی بعد رسول برکت آزمایشگاه پزشکی هسته ای را در دانشگاه شیراز بنیان نهاد و چندی آنرا ارائه نمود.
مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای (دانشگاه علوم پزشکی تهران). {{حذف زمان دار/پیغام
|اهمیت= نوشتار غیر دانشنامه ای ( استفاده از القاب ) ، مغایر با قوائد وپ:شیوه نامه |timestamp = 20231021123942 معرفی مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای ( دانشگاه علوم پزشکی تهران )
پزشکی هسته ای عبارت است از کلیه اقدام های تخصصی تشخیصی و درمانی در دو حیطه بالینی و پاراکلینیکی که در آن از چشمه های باز مواد رادیواکتیو استفاده می شود.
تصویر برداری مولکولی و هیبریدی، درمان با چشمه های باز رادیواکتیو، آزمایش های رادیو ایمونواسی و پی گیری بالینی بیماران در تیم پزشکی مسئول از حیطه های مهم کاری این رشته محسوب می شوند.
مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای[ ۴] با هدف ارتقای سطح پژوهش های بنیادی و مسئله محور در زمینه تصویربرداری هسته ای و مولکولی و نیز درمان های هسته ای که هر روزه در حال تغییر است، گام برمی دارد و در راستای رسیدن به مرزهای علم و فناوری، به پرورش نیروی انسانی متخصص، اجرای پروژه های تحقیقاتی و جلب همکاری متخصصین خارج از کشور می پردازد.
همچنین این مرکز با توجه به نتایج تحقیق های جدید به بومی سازی علوم و فنون و به کاربستن آن در کشور پرداخته و در صورت فراهم شدن امکانات نسبت به مشارکت در اجرای پروژه های ملی با سایر بخشها و دستگاه ها همکاری می نماید.
قطب علمی پزشکی هسته ای کشور در زمینه سرآمدی و پیشرو بودن و در راستای یکسان سازی خدمات و ارائه آن به بهترین نحو و کیفیت جهت برخورداری جامعه از خدمات بهینه در نظر دارد نسبت به تهیه، ارائه و انتشار گایدلاین های تصویربرداری و نیز ارائه خدمات درمانی و بهداشتی در زمینه های کاری مرتبط اقدام نماید.
موافقت اصولی تأسیس مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی تهران در تاریخ ۱۳۸۴/۱۱/۰۸ و موافقت قطعی مربوطه در تاریخ ۱۳۸۷/۰۲/۰۷ اخذ شده است، ولی این مرکز بیش از نیم قرن ( از سال ۱۳۴۴ ) سابقه فعالیت دارد.
در ایران استفاده از مواد رادیو اکتیو در پزشکی با اندازگیری مقدار ید رادیو اکتیو ادرار ۲۴ ساعته در سال ۱۳۳۹ شمسی برابر ۱۹۶۰ میلادی بوسیله دستگاهی که چهار لوله Geiger Muller در اطراف ظرف ادرار قرار داده شده بود در آزمایشگاه معروف به آزمایشگاه پیمان مرکزی در دانشکده علوم دانشگاه تهران شروع شد. حدود یکسال بعد ( سال ۱۳۴۰ ) نقشه برداری از تیروئید توسط گاماکامرایی که به بیمارستان رازی هدیه شده بود و همچنین اندازگیری هورمون تیروئید در خون توسط صادق نظام مافی استاد گروه آموزشی داخلی دانشکده پزشکی تهران با کمک کارشناسی به نام M. C. Nokes در زیر زمین بیمارستان که گویا زمانی حوضخانه حاج محتشم السلطنه اسفندیاری بود انجام می شد که کمک های کارشناس مذکور در پیشرفت کار پزشکی هسته ای بسیار مؤثر بوده است، در همان زمان، هوشنگ دولت آبادی در مطب خصوصی خود در تهران وسایلی برای سنجش جذب ید ۱۳۱ تیروئید و اندازه گیری PBI 131 گرد آورده بود. چندی بعد رسول برکت آزمایشگاه پزشکی هسته ای را در دانشگاه شیراز بنیان نهاد و چندی آنرا ارائه نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف|اهمیت= نوشتار غیر دانشنامه ای ( استفاده از القاب ) ، مغایر با قوائد وپ:شیوه نامه |timestamp = 20231021123942 معرفی مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای ( دانشگاه علوم پزشکی تهران )
پزشکی هسته ای عبارت است از کلیه اقدام های تخصصی تشخیصی و درمانی در دو حیطه بالینی و پاراکلینیکی که در آن از چشمه های باز مواد رادیواکتیو استفاده می شود.
تصویر برداری مولکولی و هیبریدی، درمان با چشمه های باز رادیواکتیو، آزمایش های رادیو ایمونواسی و پی گیری بالینی بیماران در تیم پزشکی مسئول از حیطه های مهم کاری این رشته محسوب می شوند.
مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای[ ۴] با هدف ارتقای سطح پژوهش های بنیادی و مسئله محور در زمینه تصویربرداری هسته ای و مولکولی و نیز درمان های هسته ای که هر روزه در حال تغییر است، گام برمی دارد و در راستای رسیدن به مرزهای علم و فناوری، به پرورش نیروی انسانی متخصص، اجرای پروژه های تحقیقاتی و جلب همکاری متخصصین خارج از کشور می پردازد.
همچنین این مرکز با توجه به نتایج تحقیق های جدید به بومی سازی علوم و فنون و به کاربستن آن در کشور پرداخته و در صورت فراهم شدن امکانات نسبت به مشارکت در اجرای پروژه های ملی با سایر بخشها و دستگاه ها همکاری می نماید.
قطب علمی پزشکی هسته ای کشور در زمینه سرآمدی و پیشرو بودن و در راستای یکسان سازی خدمات و ارائه آن به بهترین نحو و کیفیت جهت برخورداری جامعه از خدمات بهینه در نظر دارد نسبت به تهیه، ارائه و انتشار گایدلاین های تصویربرداری و نیز ارائه خدمات درمانی و بهداشتی در زمینه های کاری مرتبط اقدام نماید.
موافقت اصولی تأسیس مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی تهران در تاریخ ۱۳۸۴/۱۱/۰۸ و موافقت قطعی مربوطه در تاریخ ۱۳۸۷/۰۲/۰۷ اخذ شده است، ولی این مرکز بیش از نیم قرن ( از سال ۱۳۴۴ ) سابقه فعالیت دارد.
در ایران استفاده از مواد رادیو اکتیو در پزشکی با اندازگیری مقدار ید رادیو اکتیو ادرار ۲۴ ساعته در سال ۱۳۳۹ شمسی برابر ۱۹۶۰ میلادی بوسیله دستگاهی که چهار لوله Geiger Muller در اطراف ظرف ادرار قرار داده شده بود در آزمایشگاه معروف به آزمایشگاه پیمان مرکزی در دانشکده علوم دانشگاه تهران شروع شد. حدود یکسال بعد ( سال ۱۳۴۰ ) نقشه برداری از تیروئید توسط گاماکامرایی که به بیمارستان رازی هدیه شده بود و همچنین اندازگیری هورمون تیروئید در خون توسط صادق نظام مافی استاد گروه آموزشی داخلی دانشکده پزشکی تهران با کمک کارشناسی به نام M. C. Nokes در زیر زمین بیمارستان که گویا زمانی حوضخانه حاج محتشم السلطنه اسفندیاری بود انجام می شد که کمک های کارشناس مذکور در پیشرفت کار پزشکی هسته ای بسیار مؤثر بوده است، در همان زمان، هوشنگ دولت آبادی در مطب خصوصی خود در تهران وسایلی برای سنجش جذب ید ۱۳۱ تیروئید و اندازه گیری PBI 131 گرد آورده بود. چندی بعد رسول برکت آزمایشگاه پزشکی هسته ای را در دانشگاه شیراز بنیان نهاد و چندی آنرا ارائه نمود.