مرکز تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران یک مرکز پژوهشی مستقل در دانشگاه تهران، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است. این مرکز، در سال ۱۳۵۴، به منظور شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و مسائل مربوط به محیط زیست و نیز بالابردن سطح پژوهشی و علمی کشور، به منظور عمران مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم این مناطق تأسیس شد.
در سال ۱۳۸۴ دانشکده های کشاورزی و منابع طبیعی و مرکز تحقیقات بین المللی همزیستی با کویر در چارچوب ساختار جدید دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی را به وجود آوردند. [ ۱]
بر اساس مصوبه شورای دانشگاه از سال ۱۳۸۵، نام این مرکز، مرکز تحقیقات بین المللی همزیستی با کویر خوانده شد و از سال ۱۳۸۸، به عنوان مرکز تحقیقات بین المللی بیابان تغییر نام داده شد و مستقلاً زیر نظر دانشگاه تهران قرار گرفت.
این مرکز دارای ۴ گروه پژوهشی و ۱۳ بخش و یک گروه آموزشی به شرح ذیل است.
- گروه پژوهشی علوم کشاورزی و منابع طبیعی
• بخش پژوهش کشاورزی و دامپروری
• بخش پژوهش منابع طبیعی
• بخش پژوهش محیط زیست طبیعی
- گروه پژوهشی علوم زمینی
• بخش پژوهش زمین
• بخش پژوهش جغرافیا
• بخش پژوهش اقلیم
- گروه پژوهشی علوم انسانی و هنر
• بخش پژوهشی علوم اقتصادی و اجتماعی
• بخش پژوهش باستان شناسی
• بخش پژوهش معماری و شهرسازی
• بخش پژوهش فرهنگ و هنر
• بخش پژوهش بهداشت
- گروه پژوهشی فنی و مهندسی
• بخش پژوهش معدن
• بخش پژوهش منابع انرژی
• بخش پژوهش عمران روستایی
• آزمایشگاه سنجش از دور
این گروه آموزشی، در سال ۱۳۷۵ به وجود آمده است و در مقطع کارشناسی ارشد از طریق آزمون سراسری دانشجو می پذیرد.
• رشته همزیستی با بیابان نیز از سال ۱۳۸۸ دانشجو می پذیرد.
• شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و زیست محیطی
• اعتلای سطح پژوهش علمی در این زمینه به منظور عمران توسعه پایدار مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم
• بررسی ویژگی ها و پتانسیل های مناطق بیابانی و نیمه بیابانی کشور
• بررسی عوامل مؤثر در بیابان زایی و تعیین معیارها و شاخص های بیابان زایی در سطح کلان کشور
• مدلینگ مناطق بحرانی بیابانی در کشور
• اولویت ها و راه کارهای مقابله با بیابان زایی
• بررسی و مطالعه منابع آبی سطحی و زیرزمینی
• شناسایی ارقام گیاهی سازگار یا مقاوم به شرایط بیابانی
• بررسی شرایط و روند خشکسالی در کشور
• بررسی قابلیت ها و پتانسیل های اکوتوریسم در مناطق بیابانی
• بررسی ویژگی های اکولوژیکی و اکوفیزیولوژیکی گیاهان بومی مناطق بیابانی
• بررسی و شناسایی خاک های مناطق بیابانی و پتانسیل یابی آنها
• پتانسیل یابی مناطق مستعد کاربرد انرژی های نو[ ۲] [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۳۸۴ دانشکده های کشاورزی و منابع طبیعی و مرکز تحقیقات بین المللی همزیستی با کویر در چارچوب ساختار جدید دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی را به وجود آوردند. [ ۱]
بر اساس مصوبه شورای دانشگاه از سال ۱۳۸۵، نام این مرکز، مرکز تحقیقات بین المللی همزیستی با کویر خوانده شد و از سال ۱۳۸۸، به عنوان مرکز تحقیقات بین المللی بیابان تغییر نام داده شد و مستقلاً زیر نظر دانشگاه تهران قرار گرفت.
این مرکز دارای ۴ گروه پژوهشی و ۱۳ بخش و یک گروه آموزشی به شرح ذیل است.
- گروه پژوهشی علوم کشاورزی و منابع طبیعی
• بخش پژوهش کشاورزی و دامپروری
• بخش پژوهش منابع طبیعی
• بخش پژوهش محیط زیست طبیعی
- گروه پژوهشی علوم زمینی
• بخش پژوهش زمین
• بخش پژوهش جغرافیا
• بخش پژوهش اقلیم
- گروه پژوهشی علوم انسانی و هنر
• بخش پژوهشی علوم اقتصادی و اجتماعی
• بخش پژوهش باستان شناسی
• بخش پژوهش معماری و شهرسازی
• بخش پژوهش فرهنگ و هنر
• بخش پژوهش بهداشت
- گروه پژوهشی فنی و مهندسی
• بخش پژوهش معدن
• بخش پژوهش منابع انرژی
• بخش پژوهش عمران روستایی
• آزمایشگاه سنجش از دور
این گروه آموزشی، در سال ۱۳۷۵ به وجود آمده است و در مقطع کارشناسی ارشد از طریق آزمون سراسری دانشجو می پذیرد.
• رشته همزیستی با بیابان نیز از سال ۱۳۸۸ دانشجو می پذیرد.
• شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و زیست محیطی
• اعتلای سطح پژوهش علمی در این زمینه به منظور عمران توسعه پایدار مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم
• بررسی ویژگی ها و پتانسیل های مناطق بیابانی و نیمه بیابانی کشور
• بررسی عوامل مؤثر در بیابان زایی و تعیین معیارها و شاخص های بیابان زایی در سطح کلان کشور
• مدلینگ مناطق بحرانی بیابانی در کشور
• اولویت ها و راه کارهای مقابله با بیابان زایی
• بررسی و مطالعه منابع آبی سطحی و زیرزمینی
• شناسایی ارقام گیاهی سازگار یا مقاوم به شرایط بیابانی
• بررسی شرایط و روند خشکسالی در کشور
• بررسی قابلیت ها و پتانسیل های اکوتوریسم در مناطق بیابانی
• بررسی ویژگی های اکولوژیکی و اکوفیزیولوژیکی گیاهان بومی مناطق بیابانی
• بررسی و شناسایی خاک های مناطق بیابانی و پتانسیل یابی آنها
• پتانسیل یابی مناطق مستعد کاربرد انرژی های نو[ ۲] [ ۳]
