[ویکی نور] مرو بازسازی جغرافیای تاریخی یک شهر بر پایه نوشته تاریخی و شواهد باستان شناسی اثر دکتر سید منصور سید سجادی و به زبان فارسی است. این کتاب دربازسازی جغرافیای تاریخی مرو و شهرهای وابسته به آن از پیش از تاریخ تا زمان هجوم مغولان می باشد که بر اساس شواهد باستان شناسی و مدارک مکتوب تهیه شده است.
مرو از شهرهای کهن خراسان بزرگ است که در طول تاریخ همواره مورد توجه گروه های مختلف مردم از سلطان، امیر، عالم، کاسب، هنرمند و غیرهم بوده است؛ اما تاکنون کمتر تحقیق جامع و مانعی درباره آن صورت گرفته است.
چنانچه در در آمد کتاب آمده است، باقی مانده های گذشته این شهر کهن امروزه به شکل تپه ها و ویرانه های کاخ ها، کوشک ها، کانال ها و بناهای گوناگون دیگری در شمال شهرک بایرامعلی در استان ماری باقی مانده است. واحه مرو در زبانه جنوبی آسیای مرکزی و در مرزهای قره قوم بین کپت داغ، بخش های شمالی کوه های البرز شرقی و رودخانه آمو دریا واقع شده است.
در خلال حکومت پارتیان، مرو گسترش بیشتری پیدا کرد، بناها، معابد و خانه های جدیدی در خارج از دیوار گبر قلعه ساخته شد و این شهر به یکی از مراکز و ایستگاه های بسیار مهم راه ابریشم تبدیل شد. در سال های نخستین حکومت ساسانیان ابتدا گبرقلعه به صورت شهری باقی ماند و ارک کهن مرکز آن شد.
از دیدگاه سیاسی اداری و فرهنگی، مرو همواره جزیی از خراسان بزرگ بوده که آن هم به نوبه خود یکی از وسیع ترین ایالت های موجود در فلات ایران به شمار می رفته است.
مرو از شهرهای کهن خراسان بزرگ است که در طول تاریخ همواره مورد توجه گروه های مختلف مردم از سلطان، امیر، عالم، کاسب، هنرمند و غیرهم بوده است؛ اما تاکنون کمتر تحقیق جامع و مانعی درباره آن صورت گرفته است.
چنانچه در در آمد کتاب آمده است، باقی مانده های گذشته این شهر کهن امروزه به شکل تپه ها و ویرانه های کاخ ها، کوشک ها، کانال ها و بناهای گوناگون دیگری در شمال شهرک بایرامعلی در استان ماری باقی مانده است. واحه مرو در زبانه جنوبی آسیای مرکزی و در مرزهای قره قوم بین کپت داغ، بخش های شمالی کوه های البرز شرقی و رودخانه آمو دریا واقع شده است.
در خلال حکومت پارتیان، مرو گسترش بیشتری پیدا کرد، بناها، معابد و خانه های جدیدی در خارج از دیوار گبر قلعه ساخته شد و این شهر به یکی از مراکز و ایستگاه های بسیار مهم راه ابریشم تبدیل شد. در سال های نخستین حکومت ساسانیان ابتدا گبرقلعه به صورت شهری باقی ماند و ارک کهن مرکز آن شد.
از دیدگاه سیاسی اداری و فرهنگی، مرو همواره جزیی از خراسان بزرگ بوده که آن هم به نوبه خود یکی از وسیع ترین ایالت های موجود در فلات ایران به شمار می رفته است.